Қауызыңды, жарасың, қашан – бағым?!Сатып,Алар ма? – едік, таңдамай гүл,Жан иесі, таңдауы, әр қалай бұл...Өзге гүлді, суырып, өзегінен,«Өз қауызын», кей жандар, аңдамай жүр...Қыламыз да,Үнемі, үрін – себеп,Кейінгі орын, етеміз, күтім тежеп.Әр істің де, өзіндік, уақыты бар,Сол себепті, бәрін де, «күту қажет»...Ұсынғым-ақ,Келеді, ұшырмай - бақ,Мекен ету, бақыттың, тұсын бойлап.«Мәңгі, қаулап тұрсаң» - деп, тынымсызбын,Таң атырам, әр - апта, үшін де ойлап...Қауызыңды,Жарасың, қашан – бағым?!Сол сәт – мендік, таяды, ажардан-мұң.Маған – өзге, гүлдердің, қажеті жоқ,Тек, осылай, ұнайды - гөзал қалпың...Суалмашы,«Зәм-зәмді», шөлпілдетем,Шуақ – шашқан, нұрыма, көркім де - сен.Мәңгі- құлпыр, жарығым, бақшамдағы,Толған – үміт, сенімді, өлтірмесең...Таң қарайды Тіршілігі тынды да таң қарайды, Мен құшақтап отырмын заңғар айды. Түнде менде тынымсыз тіршілік бар, Бірақ оны көбісі аңдамайды. Ақ ұсынып бар нәсіп жегізген ел, Пәк арманын үмітпен егіз көрер. Ешкім жоққа шығармас -ол бір наным, Түн жарымда жүреді періштелер. Арнайын деп еліме ең ізгі өлең, Түлен түркен түлендей тәрізденем. Қылтимада қылтиып мен отырмын, Ақ періштем келер деп мен іздеген. Жұлдызымды сөндірме ашық айым, Деп жанарға жасырдым тамшыдай мұң. Сұрау салсаң Тәңірім таймас бастан, Бақытымнан мең -дейін бақ сұраймын. Бақ қонады басыма қаншалаған, Ұға алам ба деймін де арша болам. Мен бәрінде кешірдім ал ұйықтайын, Кешіріңдер мені де барша адам.
Өмір сынды шахыматтың тақтасыКүндес туған,Қарасы мен ақ – қасы,Шекер әрі шырт түкіртер шақшасы.Алға жүрсең орала да алмайтын,Өмір сынды шахыматтың тақтасы.Бар пендеге ашық тұрған қақпасы...Оған ақыл, Қажет енше айлалық,Шалыс қылса, екі жейсін, пайда-ұқ.Сабырлықпен күту керек ақырын,Өз алдыңа келер күнді айналып.Шекті заңның кіндігіне байланып...Тездетейік,Уақыт жатыр саналып,Екі мәре, қыл-көпірлік, аралық.«Биге» - жетсе, өз қолыңда билігің,Осы жолда жанкештіміз жаңалық.Жан берген біз,Сенерсіз бе, жан алып?!Дамылдауға,Мұрсат жоқ деп үзік біз,Талай мәрте ойын шартын бұзыппыз.Қос пырағым жығылғасын әуелі,Маған сірә көрінеді қызықсыз .Төрешіміз төрелігі түсніксіз...Әділ қазы сарапшысы ақырет,Жаббар ием жаратқаным рақым ет.Қалт жібермес қамқы тірлік алданыш,Тағдыр ашық сабағыңа рақымет...
Қол бұлғап, өздеріне, шақырады..Көк майса, Желек еткен-атырабы, Қара ши, өзен бойлап, жатыр - әні. Түсіме, ене қалса, анам-әкем, Қол бұлғап, өздеріне, шақырады... Жүректе, Соңғы, демше-амалдайын, Сағымға, бөлесе де, санамды-ай мұң. Мен-тірі, сендер-өлі, екі-әлембіз, Жоқ, кешір, әзірге ерте, баралмаймын... Көргенде, Қушақ жайған, елестерін, Жүгіре, құшақтамай мен не істедім?! Ұлымның, «Кетпе» - деген, үнін-естіп, Бекіндім, «Басамын»- деп, жер-өкшесін... Жанында, Аға, әже – қарындасым, Бергі бет, сұлық тұрмын, жарым-басым. Жанардан, жас тамады, өксіп-себеп, Он үш жыл, көрмегелі, сағынғасын... Ақ киіп Атам, тұңғыш-ұлым да жүр, Естірме, екенмін бір, үніңді-асыл. Жаратқан, ғұмыр, нәсіп-еткенінде, Жүрер ме, құлдыраңдап, бүгін қазір... Қол созып, Өкініш – у, аһ ұрады, Не болар, пәк-үмітім, бақылауы?! Әзірге, баралмаймын, «кешір-қалқам», «Мен»-деген, жер бетінің, ақымағы...
Бүгін-жұмаҮндемейміз,Өкпеліміз, Күн менен Түнге кей *біз*.Хақ парызы, бес уақыт намазың жоқ,Дұрысы,Тым - кедейміз...Ар *айықшы