-
Оқиға айту (Мұғалім
сыйы).
«Екі дос және қария» аңыз
әңгімесі.
Бір ауылда Арман және Сауран
деген екі дос тұрыпты.
Бір күні олар бірге отырып,
ұлы ерліктер жасау туралы армандайды, соның арқасында олардың
есімдері ғасырлар бойы жоғалмайды деп отырғанда, сырқат кәрі көрші
әйел оларға су әкеліп беруін өтінеді.
Арман маңызды іспен айналысып
отырғандықтан, ұсақ-түйекпен айналысуға уақытым жоқ
дейді. Ал
Сауран болса үнсіз орнынан тұрады да, су әкеліп береді. Осы
әңгімеден соң көмек беру үшін күнде кедей әйелдің үйіне баратын
болыпты.
Тағы бірде достар төбе басында отырса, оларға
қария келеді де, тамақ сұрайды.
-
Бөгет жасама, - дейді оған Арман, - сен бар болғаны қария ғанасың,
ал мен болсам жарық дүниедегі адамдардың бәрін қалай тамақтандыруды
ойлап отырмын.
Ал
оның досы болса орнынан тұрып, киіз үйден нан әкеліп, оны қарияға
берді. Қария Сауранға алғысын айтады да, былай
дейді:
-
Қалтасы тесік жан ғана кедей емес. Кімнің жан дүниесі бос болса,
сол кедей. Өзі туралы осылай ойлаған адам ұлы емес,
айналасындағыларға қөп жақсылық жасаған адам ғана ұлы адам бола
алады.
Сірә, Арман сияқты жігіт қайдағы бір қарияның
сөзін тыңдаушы ма еді? Ол күні бойы қайткенде жақсы және ұлы адам
болатыны, қайырымдылығы мен қамқорлығына қалай алғыс айтатыны
жайында айтумен болды.
Ал
Сауранның бос сөйлеп уақыт кетіруге мұршасы болмады. Ол қарттар мен
ауруларға көмектесті, өтіп өтіп жатты. Достардың біреуі мылжың. Ал
Сауран өзінің жастығына қарамастан, қарттармен ақылдасып отыратын
ең сыйлы адамның бірі болды. Қайырымды да, ақылды , даңқы алысқа
тарады. Адамдар тіпті оның атына орай бір тауды соның атымен атаған
дейді.
Сұрақтар:
1. Не үшін адамдар Арман
туралы ұмытып кетті?
2. Сауранның қай істері үшін
ел оны құрметтейтін болды?
3. Екі дос туралы
пікіріңіз?
4. Әңгімеден не
түсіндіңіз?
|