Балаларды тәрбиелеу - еңбек әрі борыш

Федор Достоевский

Мен -сан жылдық өнегеге толы, саналы ғұмырымды пейілдері кең, аппақ жүректі, қылығы тәтті бөбектердің түзу өсіп-өнуіне арнаған тәрбиешімін. Иә, сырттай қараған адамға бұл мамандық жай ғана атау болып көрінуі мүмкін. Бірақ бұл- бар мамандықтың бастауы, ешкімнің төзімі мен біліктілігі жете бермейтін ұлы мамандық! Атақты ақын Мағжан Жұмабаев: «Тәрбиедегі мақсат - адам деген атты құр жала қылып жапсырмай, шын мағынасымен адам қылып шығару»демекші, біз әлі санасы мен ойлау қабілеті толық дамымаған баламен жүйелі жұмыс жасап, бағыт-бағдар беріп, түзу өсуіне жол сілтейміз.Бір- бір үйдің еркесімен тіл табысып, өзімізге жақын тартып, өз балаңдай баптап, бар жылулық нәрін себесің. Ал мұндай кең жүректілік пен шексіз мейірімділік екінің бірінің қолынан келмесі анық. Міне, тәрбиеші болу- дарындылық және даралық!

«Дала қоңырауы» атанған ұстаз Ыбырай Алтынсарин өзінің «Бақша ағаштары» деген әңгімесінде : «Бағу-қағуда көп мағына барында шек жоқ, шырағым, бұдан сен өзің де ғибрат алсаң болады, сен жас ағашсың, саған да күтім керек» демей ме?! Міне, менің алдымда өскен сәби де жас шыбық секілді, оларға да күтім керек.Себебі олар-болашақ!Мен өсіп келе жатқан буынның тәлім-тәрбиесіне бей-жай қарай алмаймын. Олардың ұлттық менталитетімізді сіңіріп, құндылықтарымызды өн бойларына дарытып өскендерін қалаймын. Міне, сондықтан да мен өз мамандығымды адаспай таптым әрі сан мыңдаған балапандарымды бауырыма басып, бойларына ата- бабамыздың салт-санасын тамшыдай болса да, бойларына жидым деп ойлаймын.Қазіргі таңда еліміз алпауыт елдермен санасып, жаһанданған заманда жастарымыздың ұлттық салт-дәстүрден ауытқып бара жатқаны анық байқалып, кейде көңілім ортайып қалады... «Тәрбие басы тал бесіктен» дегендей алдымда отырған бейқам бүлдіршіндерге іс-әркетіммен өз ұлтын, тілін, дінін құрметтеуге үйретуден еш жалыққан емеспін. Кейде кейбір жандардың: «Әр үйдің бір тентегін тәрбиелеп, оқытудан шаршадым, қиын» деген сөзін естігенде, «Демек, сіз мамандықты дұрыс таңдамағансыз, сондықтан жақсы көрмей, шаршайсыз» деймін. Иә, мамандықты жақсы көріп, оның қиындығына төзіп, қызығы мен жемісін көру-мен үшін үлкен бақыт! Мен өз мамандығыма құрмет пен әрі зор махаббатпен қараймын.Өйткені, ол мені жетістікке, құрметке бөледі.

«Ақырын жүріп, анық бас,

Еңбегің кетпес далаға.

Ұстаздық еткен жалықпас,

Үйретуден балаға» дегендей, әр баланың жүрегінен жол тауып, тәуелсіз еліміздің бетке ұстар ұрпағын тәрбиелеп, «түзу кірпіші» болып қалануына септігімді тигізіп келе жатқанымды мақтан етемін!