Экология- бұл бізді қоршап тұрған орта, айнала, жеке организмнің қоршаған ортамен қарым- қатынасын , ортаға бейімделу заңдылықтарын зерттейтін ғылым болып саналады. Айналамыздағы тау – тастар, сулар, ағаштар, байтақ далалар- біздің, жалпы айтқанда, тірі организмнің ортақ үйі.

Ал тірі жан үшін аса маңызы зор болған экологияны біз бүгінгі таңда қай деңгейде таза ұстап немесе ластап жатырмыз? Оған қосып жатқан үлесіміз қандай?! Мазалайтын сұрақтар көп. Жауаптар да соған жеткілікті. Ел ішінде ата- балаларымыздан келе жатқан «Бірді кессең онды ек», «Жауынмен жер көгереді, батамен ел көгереді» деген мақал- мәтелдердің астарында белгілі бір сұрақтарға жауап іздеп табуға болады. Осы тұрғыдан жастарға біртарапты біліммен ғана емес, баяғыдан қазақтың таным- түсінігіндегі табиғатты қорғауға арналған ырымдар, салт дәстүрлерді санасына сіңіру керек. Менің түсінігім бойынша табиғатты аялау, қорғау үшін белгілі бір жас таңдалмайды. «Құс ұясында көргенін жасайды» демекші экологиялық тәрбие баланың алғашқы мектебі – отбасынан бастау алады. Ненің пайдалы, ненің зиян екенін, отбасынан алған тәрбиесін бала мектеп қабырғасында жалғастырады, білімін қалыптастырады. Ал әлемдік деңгейдегі тәжірибелерге сүйене отырып, біздің елемізде студенттер мен еріктілерден құралған «Жасыл ел» бағдарламасы бойынша жүзеге асып отырған игі істерді дәлел ретінде келтіруге болады.

Жастардың бойында патриоттық сезімді оятып, Отанды сүюге, табиғатын қорғауға тәрбиелейтін ұйымдардың қолдауымен жалғасын тауып отырған ауқымды іс- шаралар, стратегиялық бағдарламалар жастардың ана табиғатты қатал заңмен, мол қаражатпен емес, оған деген шексіз сүйіспеншілік арқылы экологиялық мәдениетті қалыптастыруға мол септігін тигізеді.