Шешендік туа біткен қасиет пе, әлде үйренуге болатын өнер ме?

Эссе

Шешенді туа біткен қасиет пе, әлде үйренуге болатын өнер ме??

Шешенді-қазақ елінің көнеден келе жатқан дәстүрлі тіл өнері. Қәзіргі таңда шешендік туа біткен қасиет пе, әлде үйренуге болатын өнер ме деген сұрақ бәрімізді толғандырады.

Шешендік-бұл туа біткен қасиет, дарын.Себебі, шешен түйінді мәселелерді шешіп сөйлейтін данышпан, айтқын суырып салма, қызыл тіл жүйрік болуы керек. Қазақтың тарихына үніосек Асан қайғы, Шортанбай Қанайұлы, Бұрат мөнке ұлы, Әйтеке, Аяз би сияқты шешендер сол заманың ашы шындығын жазып, тәуелсіздік үшін күрескен. Дау-дамайда қазылық етіп, елдің ішкі мәселерін шешіп, ұрпаққа өсиет қалдырған. Олар тума таланттар.

Осыдан кейін қалай біз шешендік өнерді үйренуге болатын деп айта аламыз. Егер, шешендік үйренуге болатын қасиет деп санасақ сол заманың адаамдарының бірі шешен болар еді. Шешен бұл тіл жағынан, ақылы жағынаң ғана емес өр-өріс,көзқарасы, түсінігі дамыған тұлға.

Сонымен бірге шешендер бата беріп, тілек тілеп, жер дауы, жесір дауы, құл дауы, ұрпаққа аманат қалдыру сияқты нәрселермен айналысқан. Олар айтқае шешендік сөздерді, тақпақтарды дара сөзбен айтқан. Сол заманда хандарға мәселелерді шешуге, заңдарды шығаруға көмектескен. Шешендік сөздерін қоғаммен, заманмен, көркем әдебиетпен, сол заманың ашшы шындығын байланыстырған.

Қортындылай келе, шешенлік бұл қолмен жасалатын өнер емес. Бұл таза туа біткен қасиет, дарын.