Шет тілін оқыту әдістемесінің басқа ғылымдармен байланысы

ҚР БІЛІМ ЖӘНЕ ҒЫЛЫМ МИНИСТРЛІГІ

МАХАМБЕТ ӨТЕМІСҰЛЫ АТЫНДАҒЫ БАТЫС ҚАЗАҚСТАН УНИВЕРСИТЕТІ

КУРСТЫҚ ЖҰМЫС

Пәні: Шетел тілдік білім берудің әдістемесі

Тақырыбы:«Шет тілдік білім беру әдiстемесi дамуының әлеуметтік-тарихи шарттары»

Орындаған: Азатова Жансая

ИЯ-33 тобының студенті

Ғылыми жетекші: Ешмуханова Н. Б.

Жұмысты өткізу күні: «__»________ 2022ж

Қорғау күні: «__»________ 2022ж

Бағасы: ________

Орал қаласы

2022 жыл

МАЗМҰНЫ

КІРІСПЕ

Курстық жұмыстың өзектілігі:21 ғасырда Қазақстан қоғамының саяси және экономикалық өміріндегі жаһандық өзгерістерге байланысты шет тілдерін үйренудің әлеуметтік-мәдени контексті айтарлықтай өзгерді. Жеке тұлғаның біртұтас интеграцияланған әлем жағдайларына тез бейімделу қажеттілігі, адам қызметінің әртүрлі салаларындағы мәдениетаралық байланыстардың кеңеюі халықаралық қарым-қатынас тілдерін зерттеу мотивациясының артуына әкелді. Қазақстандық жоғары білімнің Болон үдерісіне енуіне байланысты шет тілін оқыту сапасы мәселесі де үлкен мәнге ие болып отыр.

Осының барлығы басқа пәндермен салыстырғанда ЖОО-да, орта оқу орындарында, қосымша білім беру саласында шет тілінің басым орын алуына, оқушылар мен оқытылушылар үшін тұлғалық мәнге ие болуына әкелді. Егер бұрын оны пайдалану барынша азайтылса, қазір ол кеңінен таралып, жетекші кәсіби талаптардың біріне айналды.

Дүниежүзілік қоғамдастыққа кірігу объективті түрде шет тілінің жаңа рөлін түсінуді, мақсат қоюды, мазмұнды, әдістер мен формаларды өзгертуді, яғни білім беру процесін ұйымдастырудың бүкіл құрылымын айтарлықтай байытуды көздейді.

Шетел тілін оқытудың басым грамматикалық бағытымен қатар екі жаңа дискурс пайда болады: коммуникативті және мәдени. Ғалым-ұстаздар тілді зерттеліп жатқан тілдегі елдер мен халықтардың мәдени мұрасымен таныстыру, қарым-қатынас құралы ретінде қарастырады. Сондықтан да соңғы жылдары шетел тілі арқылы оқыту мен тәрбиелеудің теориясы мен әдістемесінде оқытуға ғана емес, тілдік білім беруге, оқушы тұлғасын дамытуға, оның жеке тұлғасын қалыптастыруға бағытталған тәсілдер жасалуда.

Осыған байланысты білім берудің теориясында, әдістемесінде, мазмұнында шет тілдерін оқытудың заманауи тәсілдерінде жаңа интегративті анықтамаларды енгізу қажет болды. Осы ұғымдардың бірі – «шет тілін оқыту». «Шетел тілін оқыту» тәсілдер отандық педагогикада ХХ ғасырдың 90-жылдарында қалыптаса бастады және «шет тілдерін оқыту» түсінігінің қалыптасқан түсіндірмесінің жеткіліксіздігін жүзеге асырумен байланысты болды. «Шетел тілінде білім беру» терминінің тұжырымын ғылыми айналымға көрнекті әдіскер Е.И. Пассов ХХ ғасырдың 90-шы жылдарының аяғында, ал қазір бұл тұжырымдама шет тілі мұғалімдерінің кәсіби қоғамдастығында жалпы қабылданған.

Тиісті әдебиеттерді талдау көрсеткендей, «шетел тілінде білім беру» «шетел тілі» пәні аясында оқушыларды оқытудың, тәрбиелеудің және дамытудың тұтас ұйымдасқан педагогикалық үдерісі ретінде түсініледі, ол «шетел тілі» пәні бойынша білім беру тәжірибесін қалыптастыруға ықпал етеді. Басқаша айтқанда, шет тілін оқыту – бұл оқытылушылардың мәдени баюына және шығармашылық дамуына оң әсер ететін шет тілінің мазмұны мен құралдарымен оқыту және тәрбиелеу.

Шет тіліндегі білім берудің ерекшелігі сол, тек тіл ғана емес, ең бастысы, тәрбиелік әлеуеті зор басқа халықтың мәдениеті оқытылады. Шет тілін оқытудың тәрбиелік аспектісі басқа мәдениет пен туған жердің диалогы негізінде оқытылушыларды рухани жетілдіруге бағытталған.

Педагогикалық қызметте шет тілін оқытуды одан әрі дамыту теория мен тарихтың, перспективалар мен ретроспективаның неғұрлым тығыз байланысынан тұрады. Осыған байланысты педагогикада 19 ғасырдың екінші жартысы – 21 ғасырдың басындағы шет тілдерін оқыту кең мәдени негізде құрылған елеулі кезеңге жатқызу заңды. Шетел тілдерін оқытудың теориясы мен практикасы саласындағы сол кездегі елеулі жаңалықтардың болашақта өзектілігі мен маңызы зор.

Зерттеудің өзектілігі осы зерттеу жұмысында ағылшын тілі арқылы шет тілін оқытуды ұйымдастырудың ретроспективті тәжірибесіне негізделген. Бұл қазіргі уақытта халықаралық қатынас тілі болғанымен, біртұтас Еуропаның қазіргі тілдік және мәдени үдерісінде орасан зор рөл атқарып, әлі күнге дейін оны зерттеуге қызығушылықтың төмендеуімен байланысты. Шет тілі – көптеген еуропалық халықтар үшін үлкен құндылыққа ие ортақ еуропалық мәдениеттің атрибуты, тарихи туыстас мәдениеттерді біріктіру құралы. 19 ғасырда шет тілін білу қоғамның мәдени қабаттарының әрбір білімді өкілі үшін өте маңызды болды.

Осылайша, педагогикада шет тілдерін оқыту процесін зерттеу қазіргі заманғы білім кеңістігінде сұранысқа ие болуы мүмкін және ие болуы керек маңызды когнитивті, эвристикалық және болжамдық әлеуетті қамтиды. Сонымен бірге, өткеннің идеялық, маңызды және мазмұндық әлеуетіне барынша тиімді үндеу заманауи әдіснамалық негізде жүзеге асырылуы мүмкін. Осыған орай, «шетел тілінде білім беру» ұғымын зерттеліп отырған кезеңнің өзекті процестері мен құбылыстарына қатысты қолдану орынды және нәтижелі сияқты. Бұл термин қарастырылып отырған тарихи уақытта қолданылмағанына қарамастан, тиісті дереккөздердің жүйелік-құрылымдық талдауы сол кездегі шет тілдерін оқыту теориясы мен тәжірибесінде қалыптасқан және қолданылған тәсілдерді орта мектепте шет тілдік білім беру әдістемесі деп түсіндіруге боладыдеген қорытынды жасауға негіз береді.

Зерттеу нысаны – шет тілдік білім берудің теориясы мен тәжірибесі.

Зерттеу пәні: отандық педагогикадағы шет тілдік білім беру әдістемесінің дамуы.

Зерттеудің мақсаты – қазіргі педагогикадағы шет тілдік білім беру әдістемесі дамуының әлеуметтік және тарихи шарттарын зерттеу.

Зерттеу міндеттері:

- Шет тілдік білім беруді тарихи –әлеуметтік феномен ретінде қарастыру;

- Шет тілдерін оқыту әдістемесінің дамуының әлеуметтік-тарихи шарттылығын зерттеу;

- Қоғамдық дамудың қазіргі кезеңіндегі шет тілін оқытудың ерекшеліктерін талдау;

- Қазақстандағы шет тілдік білім берудің парадигмалары мен трендтерін талдау.

Зерттеу әдістері: шет тілдікбілім берудің теориясы мен тәжірибесін зерттеуге бағытталған әдістер кешені қолданылды: тарихи-құрылымдық, конструктивті-генетикалық, тарихи-салыстырмалы, өмірбаяндық, монографиялық, тарихи ұқсастықтар.

Жұмыстың теориялық маңыздылығы мынада: Шетел тілін оқытудың мәні мен негізгі тенденциялары туралы теориялық жалпылаулар мен тұжырымдар оны ізгілендіру тұрғысынан білім беру теориясы мен тәжірибесіне елеулі үлес қосуда.

Зерттеудің практикалық маңыздылығы мынада: зерттеуде ұсынылған мәліметтерді ұлттық тәрбие тарихы бойынша монографиялар мен оқу құралдарын дайындауда; орта білім беру ұйымдарында оқу процесін ұйымдастыру кезінде; шет тілі мұғалімдерінің біліктілігін арттыру және қайта даярлау жүйесінде сабақтар өткізу кезінде қолдануға болатындығында.

Курстық жұмыстың құрылымы: кіріспе, 2 тарау, қорытынды, пайдаланылған әдебиеттер тізімінен тұрады.

І ШЕТ ТІЛДІК БІЛІМ БЕРУМӘСЕЛЕСІНІҢТАРИХИ-ӘЛЕУМЕТТІК НЕГІЗДЕРІ

1.1 Шеттілдік білім беру тарихи –әлеуметтік феномен ретінде

Әлемдік нарықтың кеңеюіне, жаңа ақпараттық технологиялардың таралуына және қоғамдағы басқа да жаһандық өзгерістерге байланысты Қазақстан Республикасында да, бүкіл әлемде де шет тілінің білім беру жүйесіндегі рөлі өзгерді. Қарапайым оқу пәнінен қазіргі білім беру жүйесінің негізгі элементіне, жеке тұлғаның кәсіби іске асуына қол жеткізу құралына айналды. Мектептер мен жоғары оқу орындары түлектерінің дайындық деңгейіне барған сайын жоғары талаптар қойылуда, шет тілін оқыту тағы да үлкен мәнге ие болуда. Осы орайда Еуропа елдері мен Қазақстан Республикасындағы шет тілі білімінің пайда болу және даму тарихына тоқталып, оның бүгінгі таңдағы мақсат-міндеттері қандай деген сауалға жүгінген орынды сияқты.

Ежелгі заманнан бері гуманитарлық, әсіресе шет тілдерін білуге ​​үлкен мән берілген, өйткені ол адамның интеллектуалдық даму деңгейін арттыруға шақырылады. Ежелгі педагогикада гуманитарлық ғылымдар қоғамдағы адамгершілік жағдайына игі әсер етеді деген ой орталық орынды иеленді.

Орта ғасырларда шет тілдерін зерттеу негізінен Қасиетті Жазбаларды түсіндіруге негізделген. Грамматиканы оқудың негізгі мақсаты қасиетті мәтіндерді тереңірек түсіну болды, шешендік сөздер негізінен шіркеу уағыздарын айтуды үйретті, шет тілдерінің ішінде литургиялық кітаптарды оқу үшін қажет латын тіліне артықшылық берілді.

Қайта өрлеу дәуіріндегі университеттік білім берудің одан әрі дамуының арқасында әлдеқайда көп адамдар ежелгі авторларды зерттеуге мүмкіндік алды. Еуропалық қоғамның жоғарғы қабаттарында бұрын ұзақ уақыт бойы ұмытылған грек тіліне қызығушылық пайда болды. Осылайша, бұл дәуірде тілдік білім беру латын және грек тілдерін, сондай-ақ ежелгі әдебиетті оқытудан тұрды [1].

Батыс Еуропа елдерінен айырмашылығы, Қазақстан ежелгі өркениет орталықтарынан шалғай орналасқандықтан, олардың мәдениеттерінің тікелей әсерін сезінбеді. Уақыт өте келе мемлекеттің білімді адамдарға деген қажеттілігі барған сайын арта түсті.

Қазақстанда XVII ғ. филологиялық дайындықтың негізі шет тілдері болды. Мәскеудегі шенеуніктерді, аудармашыларды, мұғалімдерді дайындайтын грек-латын мектептерінде латын және грек тілдері оқытылды. XVIII ғасырдың басынан бастап. Ежелгі және Батыс Еуропа тілдері көптілді мектептер деп аталатын мектептерде оқытыла бастады. Лицейлер мен гимназиялар гуманитарлық бағыттағы орта білім беру мекемесінің негізгі түрі болды. Олар 1917 жылға дейін жемісті қызмет атқарды.Олардың ортақ тұсы – оқушылардың бойында отансүйгіштік, туған жерге деген сүйіспеншілік, адамгершілік тазалық, мінез-құлық беріктік сезімін оятып, олардың ақыл-ойын, рухани, мәдени дамуына күш салуында болды. Бұл мақсатқа жетуде ежелгі және жаңа шет тілдерін зерттеу маңызды рөл атқарды. Лицейлер латын, грек, француз, неміс, ағылшын тілдерін оқыды. Классикалық гимназияларда (екі көне гимназиямен) латын, грек, француз және неміс тілдері оқытылды. Шет тілін білу оқу курсының мақсаты болған жоқ, ол лицей мен гимназия оқушыларының адамгершілік, мәдени дамуына бағытталды.

1917 жылдан кейін қазіргі еуропалық тілдердің білім беру жүйесіндегі мәртебесі өте төмен болды. Сонымен қатар, қоғамға шет тілдерін үйренудің пайдасыздығы туралы идея таңылды. Тарихи деректерге сәйкес, барлық университеттерде философиялық-тарихи факультеттер жойылды, классикалық тілдер мен классикалық филологияны оқыту тоқтатылды. Шет тілдері толыққанды оқу пәні болып қана қоймай, оларды оқу көп жағдайда тоқтатылды. Дәл осы кезеңде шет тілдерін оқудың пайдасыздығын түсіндіретін түрлі теориялар таралуда. Атап айтқанда, қазіргі тілдердің жақын арада дүниежүзілік төңкеріс алып кететін буржуазиялық мемлекеттерден шыққандығына байланысты дәлел өте танымал болды.

Шет тілдерін үйренуге деген көзқарас 1927 жылы өзгере бастайды. Біріншіден, осы уақытқа дейін КСРО мен басқа елдердің арасындағы сауда-экономикалық байланыстар орнатылады. Екіншіден, елімізді индустрияландыру бағыты ғылым мен техниканың заманауи шетелдік жетістіктерін зерделеуді және есепке алуды талап етеді. Мұның бәрі шет тілдеріне деген көзқарасты қайта қарауды, олардың бүкіл білім беру жүйесіндегі беделін нығайтуды көздеді. Осыған байланысты 1929 жылы техникумдар мен университеттерде шет тілдерін оқытуды күшейту туралы қаулылар қабылданды.

Басталған «Шетел тілі бұқараға» акциясының нәтижесі мектептен университетке дейін инклюзивті шет тілдерін оқытудың бірыңғай жүйесін құру, оларды оқытудың жалпы тәрбиелік мәнін күшейту ғана емес, сонымен қатар білім беруді ұйымдастыру болды. мамандықтары бойынша шет тілдерін тереңдетіп оқыту. Дәл осы кезеңде Қазақстанда бүгінгі күнге дейін қалыптасқан тілдік білім берудің инфрақұрылымы қаланған болатын. Атап айтқанда, шет тілі жалпы білім беретін мектептің оқу бағдарламасының міндетті элементіне айналады, сонымен қатар жоғары және орта кәсіптік оқу орындарында шет тілі сабақтары міндетті болып табылады, бұл жаңа зиялы қауымның шет тілдерін білуін қамтамасыз етуі керек еді.

Университет және тілдік білім беру тарихының жеке беті Ұлы Отан соғысы мен соғыстан кейінгі кезеңге байланысты. Шет тілдерін, әсіресе неміс тілін жақсы білетін аудармашылар мен әскери мамандарға сұраныс күрт артты. Бұл кезең әскери мақсатта шет тілін тез үйренуді мақсат еткен аудио-лингвальды оқыту әдісінің танымалдылығымен ерекшеленді[2].

Соғыстан кейінгі алғашқы жылдарда тіл білімі жүйесінде тағы бір шыңдалу орын алды. Қырғи қабақ соғыстың басталуы және Батыспен қарама-қайшылықтың шиеленісуі жағдайында шет тілдерінің оқытудағы танымалдығы мен маңыздылығы тұрақты түрде төмендеді. Әскери ұрпақ балаларының көпшілігінің неміс тілін, сонымен қатар бүкіл шет тіл мәдениетінен бас тартуы маңызды фактор болды.

Шет тілдерін оқыту саласындағы жағдай 1950 жылдардың ортасына қарай өзгере бастады. Делегациялармен алмасу көбейіп, кеңес адамдарының шетелдіктермен тікелей байланысы күшейді, соған сәйкес шет тілдерін үйренуге деген көзқарас өзгерді.

90-жылдары шет тілін оқыту өз дамуының жаңа кезеңіне аяқ басты. Жаңа кезең шет тілін оқытудағы жаңа тенденциялардың пайда болуымен ерекшеленді.

Бірінші тенденция – шет тілін үйренудің көпмәдениеттілігі. Қазіргі заманғы шет тілін оқытудың басым міндеттерінің қатарында жастардың адамзат қауымдастығын бағалау, сондай-ақ халықтар мен этникалық топтар арасындағы айырмашылықтарды, оның ішінде, мүмкін, әлем туралы полярлық идеяларды түсіну және қабылдау қабілетін дамыту болып табылады. Мұндай қабілет мақсатты түрде қалыптасу объектісіне айналуы керек және ең алдымен шет тілін оқыту процесінде болуы керек. Осыған байланысты көп мәдениетті білім берудің мазмұны мен ұйымдастырылуына қатысты мәселелер ерекше өзекті болып табылады. Оның аясында оқытылушылардың мәдени, этникалық және діни ерекшеліктерін ескеруге, олардың басқа тілдік және этникалық мәдениет өкілдері мен құбылыстарына толерантты көзқарасын дамытуға мүмкіндік беретін оқыту мен тәрбиелеуге осындай көзқарас жүзеге асырылады. Сонымен қатар, көпмәдениетті білім беру жас адамға өз мәдениетін және оның жаһандық ортақ мәдени кеңістікті дамытудағы рөлін жақсы түсінуге мүмкіндік береді.

Екінші бағыт – тілдік тұлғаның үздіксіз даму процесіне ықпал ететін тілдік плюрализмнің кеңеюі. Қазіргі уақытта мектептерде көптеген шет тілі оқытылады: ағылшын, араб, грек, испан, итальян, қытай, корей, латын, неміс, түрік, хинди, француз, жапон. Бұл тілдердің барлығы бірінші шет тілдері ретінде де, екінші және үшінші тілдер ретінде де оқытылады. Ең көп таралған еуропалық тілдер, әрине, ағылшын, неміс, испан және француз тілдері. Екінші шет тілі ретінде итальян, қытай, жапон, араб тілдерін үйренгісі келетін оқытылушылар саны артты. Айта кетерлігі, бұрын екінші тіл танысу үшін берілсе, қазір екінші тіл көбінесе функционалдық сауаттылық деңгейінде оқытылады.

Үшінші тенденция – шет тілі инвариантты бөлік, ал басқа пәндер ауыспалы ретінде әрекет ететін тіл саласының бірыңғай білім беру кеңістігін қалыптастыру болды[3].

Дамытушы және білім берумен қатар, шет тілін оқытудың тәрбиелік әлеуеті де орасан зор. Филологиялық білімнің даму тарихынан байырғы білімнің өз мәні бойынша гуманитарлық болғанын көреміз. Орта ғасырларда білім берудің сипаты өзгерді, бірақ гуманитарлық негіз басқа ешқандай білім беру үшін маңызын жойған жоқ. Орта мектептерде тілдер міндетті түрде оқытылды, ежелгі авторлар оқылып, оларға түсініктеме берілді. Жоғары мектеп философия және жаратылыстану салаларында да білім берді. Толық білім міндетті түрде үш құрамды қамтиды: филологиялық, философиялық және жаратылыстану. Басқаша айтқанда, гуманитарлық білім жаратылыстану ғылымының негізі болды.

Бұрынғыдай бүгінде қоғамымызға өмірдің ең күрделі мәселелерін шеше алатын жоғары білімді адамдар қажет. Ғылымның ұлы өкілдерінің жетістіктері, саясат пен мәдениеттің көрнекті қайраткерлерінің идеялары басқа адамдарға түсінікті болған жағдайда ғана маңызды болып табылады және ол үшін олар сөздік түрде анық және сауатты түрде айтылуы керек. Тарихқа қайта жүгінсек, маңызды жаңалықтарды, әдетте, классикалық білім беретін филологиялық дайындықтың арқасында кең эрудициясы бар ғалымдар жасағанын көреміз. Әр дәуірде ғылымның дамуына үлес қосқан филологтар нағыз энциклопедиялық білімге ие болды. Филологияның маңызын түсіну үшін Аристотель, Варро, В.Гумбольдт, М.В.Ломоносов, А.А.Потебня, Л.В.Щерба, В.В.Виноградов, О.Г.Винокур, Д.С.Лихачев есімдерін атасақ та жеткілікті.

Шетел тілін меңгеру оқытылушыларды өз бетінше шығармашылық жұмысқа баулиды, оның да қазіргі тұлғаны дамыту үшін маңызы зор. Ең алдымен, бұл функцияны ана және шет тілдерін оқу жүзеге асырады. «Балалар өз ана тілін үйрене отырып, олар іс жүзінде білетін, олардың ойлау қабілетін түсінумен айналысады, бұл орындалмайды - және мұны барлық жағынан атап өту керек - мектепте оқытылатын пәндердің бірі емес. Дегенмен, тәжірибе көрсеткендей, салыстыру терминінсіз ана тіліндегі сөздер мен категориялардың мағынасын түсіну өте қиын. Өте қарапайым және табиғи түрде салыстыру үшін ұқсас термин екінші, яғни шет тілі арқылы беріледі. Бұл жерде, ең алдымен, латын тілінің қарым-қатынас құралы ретіндегі маңызын жоғалтқан кездегі жалпы тәрбиелік мәні жатыр. Әрбір жаңа шетелдік сөз бізді оның астарында және сәйкес орыс сөзінің астарында не жатқаны туралы ойлануға мәжбүр етеді, адам ойының мәні туралы ойлануға мәжбүр етеді». Біздің ана және шетел тілдерінде ойды білдірудің қандай тәсілдері бар екенін бақылай отырып, біз өзіміздің және шетелдік мәдениеттердің қоршаған шындықтары туралы түсінік қалыптастырамыз. Осы тілдік сананың негізінде адамның ойлауы қалыптасады[4].

Сонымен, шет тілін оқыту – «шет тілі» пәнінің мазмұны мен құралдары арқылы оқушыларды оқыту, тәрбиелеу және дамытудың тұтас педагогикалық процесі. Бұл оқушы тұлғасын қалыптастыруда маңызды болып табылатын танымдық, құндылыққа бағытталған, коммуникативті, демек, түрлендіру әрекеті. Бұл еңбек, таным және қарым-қатынас субъектісі ретінде қалыптасып, дамып келе жатқан тұлғаға әсер ететін даму мен тәрбиелеу құралы. Шет тіліндегі білім берудің келешегі, біздің ойымызша, ретроспективаны терең талдаудан, өткеннің оң жақтары мен елеулі кемшіліктерін анықтаудан, бүгінгі күннің талаптарына назар аударудан және шет тілдерін меңгерудің рөлін түсінуден тұрады.

1.2 Шет тілдерін оқыту әдістемесінің дамуының әлеуметтік-тарихи шарттылығы

Дәстүрлі түрде «әдіснама» терминіне академиялық пән ретінде ұсынылған білімнің кез келген саласын игерудің ғылыми-практикалық негіздері мен заңдылықтарын зерттейтін педагогика ғылымының теориялық және қолданбалы аспектісі ретінде оның түсіндірмесі тағайындалады.

Шет тілдеріне қатысты шет тілдерін оқыту әдістемесі де ғылыми сала ретінде анықталды, бірақ қолданбалы басымдығына байланысты оның шет тілін практикалық меңгеру мен білуге, оны ғылыми деп анықтауға бағытталғандығынан туындады. және қолданбалы саласы, оның пәні «мақсаттарды, оқу мазмұнын ғылыми негіздеу», сонымен қатар шет тілін меңгерудің ең тиімді әдістерін әзірлеу болып анықталды.

Осыған сәйкес, шет тілін оқу пәні ретінде болашақ шет тілі мұғалімдеріне оқыту әдістемесі, оның пәндік саласы шет тілін меңгеру заңдылықтарын, оны меңгерудің әдіс-тәсілдерін және шетел тілін ғылыми негізделген зерттеу арқылы анықталды. объект ретінде тіл. Бірнеше ғасырлар бойы зерттеу объектісі ретінде «шетел тілі» сақталуы, ол әлеуметтік-мәдени негізден тыс формалды құрылым болып табылады және тұтас пәнаралық-кешенді объектісі бар мәдениеттің нақты категориясы мен білім беру түрі (шетел тілінде білім беру) ретінде әрекет етпейді[5].

Білім беру сапасына әлеуметтік сұраныстың өзгеруі білім беру парадигмаларының өзгеруін ынталандыратын негізгі тұтқа болып табылатыны туралы белгілі постулатта өзгермелі қажеттіліктерді қанағаттандыра алатын шет тілдерін оқытудағы ең барабар білім беру әдістемесін заманауи ізденіспен растайды. Ашық және өзара байланысты әлем жағдайлары, елдер арасындағы өзара әрекеттестік шеңберінің кеңеюі, халықаралық өзара әрекеттестік құралы ретінде шет тілдерін білудің әлеуметтік-білімдік маңызының күшеюі білім беру басымдықтарында тілдерді алға қойды, оларға заманауи маманның кәсіби құзыреттілігінің міндетті біліктілік құрамдас бөлігінің мәртебесі және оны қарқынды халықаралық ынтымақтастықтың жаңа жағдайында өмірге дайындаудың тиімд