Ана тілім-ардақтым

Ана тілі

Ана тілді мәңгілік ардақтаймын,

Ұлт тілі ғой аялап ардақтайтын.

Өзге тілмен мәңгүрт болып жүргендер көп,

Жан-жағына қарап тұрып жалтақтайтын.

Жүргендер көп тіл тарихын аралап,

Ақыл-оймен санасымен саралап.

Армандайды біреулер ана тілін,

Арасында жетер жүргендер де қаралап,

Мәңгүрттік қазақтарда көрінеді,

Ақсақ тіл біразға сезіледі.

Мұрадан айналаға үйретейік,

Рухтанып біреуіне беріледі.

Қазақ тілі халқымның даналығын,

Әріптері сөз-сөйлемі даралығын,

Тілді сақта,дінді ақта өз жеріңде.

Батыс пенен шығыстың аралығын.

Қазақ тілін ұмытпай аялайсың,

Патриоттық сезіммен бағалайсың.

Өз тіліңді ұмытсаң өз жеріңде,

Ешқашан да еш жерде жарамайсың.

Тілді жырлап өтті міне талай ақын,

Күйшілер мен жыршылар да қысты тақым.

Тілді ұмытып бара жатқан адамдардан,

Абырой да төгіліп,түсті шағым.

Қазақ тілі абыройдың гүлі емес пе?

Аздаған аңқаулық та бар бұл белесте.

Орыс көрсе орысша сөйлей кетіп,

Неге мұнда қазақша сөйлемеске?

Біз қақақ қазақпыз де мақтанамыз,

Алайда өзге тілмен ән айтып шаттанымыз,

Айтшы қане осы жүрістің кесірінен.

Қалайша,Алаш деген атты аламыз?

Тілі үшін күресті Ахмет пен Міржақыптар,

Өтті арадан шамалы аз уақыттар.

Досым-ау ұғынсаң егер мені,

Бұл сөзімде шындыққа бір бағыт бар.

Тасты жарсаң сөйлесеңші өз тіліңменен,

Еселенер ғылымың бұл күніңменен.

Патриот қайда баяғы Алихандай,

Салыстырды өз тілін білімменен.

Қазағымда қазақ тілі бір ұстаным,

Құшығына кіре көрме бір басқаның.

Өзге тілде сөйлей бер,өз тіліңді ұмытпа,

Өзге ұлтты демеймін қас-дұшпаны.

Өзге тілден өз тілің артығырақ,

Жүрегіңде лаулаған жанған шырақ.

Қазақтың абыройын неге төктің?

Көкейімде туды міне осы сұрақ!