-
Оқиға айту (Мұғалім
сыйы).
Өзіңіздікін өзіңізге
алыңыз
Бір күні Ұстаз өзінің
шәкірттерімен бірге өзінің елінің саясатына қарсыауылдың тұсынан
өтіп бара жатады. Сол ауылдың тұрғындары үйлерінен тез жүгіріп
шығып, Ұстазды және оның шәкірттерін айнала қоршап алады да,
намысына тиетін сөздер айта бастайды.Ұстаздың шәкірттері де
ашуланып, оларға қарсы шығуға дайын тұрған. Бірақ Ұстазы жандарында
болғандығы әсер етті ме, өздерінде қандай да бір сенімділік туды.
Бірақ ұстаз өз сөздерімен ауыл тұрғындары мен шәкірттерінің
арасындағы осы жағымсыз жағдайға араласты.Ол өзінің шәкірттеріне
бұрылып, былай деді:
-Сендер мені таңқалдырдыңдар.
Бұл адамдар өзінің істерін орындап жатыр. Олар өте ашулы. Мені бұл
адамдардың дінінің, адамгершілікқұндылықтарының жауы көреді.Бұл
адамдар мені қорлап жатыр, бұл табиғи
нәрсе.
- Бірақ сендер неге
ашулысыңдар? Неге сендер өздеріңді мына адамдардың басынуына жол
бересіңдер. Дәл қазір сендероларға тәуелдісіңдер. Сендер еркін
емессіңдерме?
Ауыл тұрғындары мұндайды
күтпеген еді. Олар не істерін білмей, тынышталып қалады. Осы кезде
Ұстаз оларға бұрылып:
-Сіздер барлығын айтып
болдыңыздар ма? Егер деайтып болмаған болсаңыздар, қайтадан ауылға
қайтып бара жатқанда ойларыңыздағының барлығын айтуға
мүмкіндіктеріңіз бар,- дейді.
Ауылдың адамдары аң- таң
болып, сұрақ қояды:
-Сенің намысыңа тиетін ауыр
сөздер айттық сен неге бізге ашуланбайсың?
–дейді.
Сонда
Ұстаз:
-Сендер еркін адамсыңдар және
не істесеңдер де, өз еркілеріңде. Мен бұған мән бермеймін. Мен де
еркін адаммын. Мені еш нәрсе мәжбүрлей алмайды және ешкім маған
әсер етіп, мені басына алмайды. Мен өзімнің іс –әрекеттерімнің
қожайынымын. Менің іс әрекеттерім менің ішкі жағдайымнан
туындайды.Ал енді Сіздерге қатысты бір сұраққойсам деген
едім:
-Сіздермен көрші ауылдың
тұрғындары мені шын пейілмен қарсы алды, өздерімен гүлдер, жеміс
–жидектер, тәттілер алып келіпті. Мен
оларға:
-Рахмет. Біз таң ертеңгі
асымызды ішкенбіз. Мына жеміс –жидектеріңізді менің батаммен
қайтадан алыңыздар. Біз оны көтеріп жүре алмаймыз, бізөзімізбен
бірге тамақ көтеріп жүре алмаймыз, -дедім.
- Енді Сіздер айтыңыздаршы,
мен қабылдамаған және қайтарып бергендерді олар не істеуі
керек?
Топтың ішінде тұрған бір
адам:
-Оларды үйлеріне алып барып,
отбасы мүшелеріне және балаларына бөліп берген
шығар,-дейді.
Ұстаз
күлімсіреп:
-Ал Сіздер ше өздеріңіздің
айтқан ауыр жағымсыз сөздеріңізді қайтесіздер. Мен оларды
қабылдамаймын. Мен жеміс –жидектерден, тәттілерден бас тарттым,
олар оны қайтадан алу керек. Ал сіздер не істей аласыздар? Мен де
Сіздердің жаңағы айтқан сөздеріңіздің барлығын қайтарамын.
Сондықтан, үйлеріңізге алып кетіңіздер де қалауларыңыз білсін,
-депті.
-
Неге Ұстаз оның намысына
тиетін сөздер айтылсада оған
ашуланбады?
-
Ұстаздың бойынан қандай
қасиетті байқадыңдар?
-
Сіздерге біреулер жағымсыз
сөздер айтса сіз не істер едіңіз?
-
Сабырлықты сақтап,
ашуланбай жүрудің жаттығуларын жасап,
көрсет.
|