ЭССЕ
«Әлемге мейірім
сыйла!»
Мейірімділік – ізгіліктің
жолы. Сүйіспеншілік, қайырымдылық сезімдері ең әуелі әр адамның өз
отбасынан бастау алуы керек. Әлемге мейірім шуағын шашу – ол
адамзатқа, табиғатқа, жан – жануарға деген сүйіспеншілік пен
қамқорлық деп білемін. Әлемге мейірім төгу – адамның ішкі сезімінің
бір бөлігі. Мейірімді болу – өзге адамға жан жылулығы, ізгі ниеті
мен лебізін білдіру деп түсінемін. Ал, табиғатқа деген мейірімділік
ағаш отырғызудан, өсімдіктер егуден
басталады.
Жүсіп Баласағұни бабамыз «Кір
тигізбей ұста ойыңның өрісін, мейірім етсең – мейірімділік көресің»
деген. Егерде адам баласы шын ниетімен мейірімді, қамқоршы болса,
онда сол адамға соншалықты сауап жиналады екен. Жақсылық жасау
адамның жан дүниесінде ұйықтап жатқан сезім, оны оята білу керек.
Сенің өмірде жасаған әр бір сауапты істерің, мейірімділігің бір
тамшыдан жинала келе жылғаға, жылғадан өзенге, өзеннен теңізге
айналады. Сол теңізден мейірім тамшысы әр балаға жетіп жатса
ұрпақтың ертеңі айқын болмақ.
Қазіргі әлемде болып жатқан
төтенше жағдайға байланысты, қаншама адамдар карантин есебінен
үйлеріне жете алмай қалды. Дәрігерлер күні – түні емханада, ата –
анасына, туыстарына, балаларына жете алмай, сағыныш сезімінде жүр.
Адамзат бір – бірінің мейірім шапағатынан айрылды. Себебі, төтенше
жағдайдың ортасында қалып, дүрбелең шығарып кетті. Дүние жүзі
осындай қиын жағдайға дұшар болғанда, адамдар бір – бірімізге
мейірімізді болып, қамқорлық жасайық. Әсіресе отбасымызбен бірге
болайық, отбасымызға мейірімділікті шексіз төгейік. Сонда ғана
мейірімділік арқылы бар әлемді құтқара
аламыз.
Еркінбек Айнұр
Исатайқызы