Оралхан
Бөкейдің “Кербұғы” шығармасындағы адамгершілік
идеясы
«Жамбыл облысы әкімдігінің
білім басқармасы
Тараз қаласының білім
бөлімінің №26 орта мектебі»
коммуналдық мемлекеттік
мекемесі
6 «Г» сынып оқушысы Кемал Адия
Ақниетқызы
Оралхан Бөкейдің «Кербұғы» шығармасы –
адамгершілікті насихаттайтын туынды. Себебі басты кейіпкер Ақтан
ерекше тартыстың ортасында
қалды. Оның бойынан ең жақсы қасиеттердің,
тектіліктің, тазалықтың, адалдықтың, табиғатты сүюдің көрінісін
байқадым. Кейіпкер “иін
тірескен орман, анау қалғып-шұлғыған қапсағай
таулар” деп табиғатты терең
қабылдап, “Кербұғы үнін іліп алып, аялаған ұясын
сағынушы еді” деп толғанады.
“Жақсылық туғызбайтын бірде-бір жамандық
жоқ” деген жолдардан жазушының өз кейіпкеріне ой
толғау, рақымдылық, қанағатшылдық сыйлайтынын көрдім. Бұғы
адамзатқа қатты ренжігенімен, халықтың қалаға көшіп кетуі Ақтан
үшін қиынға соқты. Адамдарсыз тірі жанның бар болуы, таулар мен
орман өз табиғатының бір бөлігін жоғалтқандай әсер етті. Оны
“Бұғыларды байырғы жұрт туған жерінен айырып, мынау аядай өңірге
алып келген Адамдар бұл елдің етене түлігі - жылқылардың обалына
қалған” деген жолдардан түсінуге болады. Адамзат өз қамын ғана
ойлап, қоршаған тірі жанның өміріне назар аудармайды. Жалғыздық –
Ақтанның толассыз толғануының, жан дүниесіндегі тереңдеп бара
жатқан психологиялық процесінің себебі. Ақырында адам-бұғы мен жеке
адам айтысқа түседі де, ешкім жеңе алмайды, адам өркениеттің
артықшылығын дәлелдей алмайды: бұғы жалғыз, жабайы деген мағынаны
ақтай алмайды. Қорытындылай келе айтарым, адамзаттың жақсылығына
сену – адамгершіліктің ең биік белгісі екені ақиқат. Автор
шығармада адамгершілік қасиеттерді анық
көрсетті.