Қазақ фольклоры – халықтың ғасырлар бойғы тәжірибесі мен дүниетанымын бейнелейтін ауызекі шығармалар жиынтығы. Ол батырлық дәстүрлерді («Қобыланды батыр», «Алпамыс батыр»), мақал–мәтелдер мен жаңылтпаштарды, жыр-дастандарды (Қорқыт, Жиембет), халық әндері мен күй-домбыра шығармаларын қамтиды. Фольклор арқылы ұрпақ адамгершілік, әділдік пен бірлік сияқты моральдық құндылықтарды үйренеді, ұлттық сана мен тілді сақтайды, тарихи-мәдени сабақ алады. Осы тұрғыдан, қазақ фольклоры – рухани байлығымыз бен даналық қазынамыздың ең басты қайнар көзі.

Қазақ ертегілері – халық ауыз әдебиетінің ерекшелікті жанры, ғажайып элементтері мен тәрбиелік мәні арқылы ұрпақтың қиялын қанаттандыратын баға жетпес рухани мұра. ⸻ 1. Негізгі түсінік • Ауызша қалыптасу: ұрпақтан-ұрпаққа ауызша жеткізіліп, орындаушының дара интерпретациясына тәуелді дамыған. • Ғажайып-аллегория: кейіпкерлер мен заттар (пері, айдаһар, сиқырлы заттар) шынайы өмірден аршылып, оқиғаны ғажайып әлемге айналдырады. • Қарапайым құрылым: кіріспеде кейіпкер таныстырылып, шиеленіс, ширату (шабуыл, сынақ), шарықтау шегі, шешім және ғибратты түйіннен тұрады.