Араб жазуының ислам нормаларын өмірімізге берік енгізу ықпалы болуы мүмкін, бірақ бүгінгі өркениет, іскерлік талаптарына сәйкес араб жазуы бізді ілгері жетелей алмайды, қайта кедергі болуы мүмкін. Қадірлі Ахмет Байтұрсынұлы араб жазуын дұрыс санаған кезең басқа еді, қазіргі Қазақстан үшін ол қисынсыз. Ал көне түркі жазуы болса, әлдеқашан ұмытылған, оны қайтадан жаңғырту мүмкін емес.

Жалпы қазақ жазуының болашағы туралы қазақ зиялыларының арасында төрт түрлі пікір бар: 1) қазіргі қолданып отырған кирилл жазуына негізделген әліпбиді біраз жетілдіріп, сонда қала беру; 2) латын жазуына көшу; 3) араб әліпбиіне көшу; 4) ежелгі түркі жазуын өңдеп, оның қысқартылған бір вариантын пайдалану.

Тарих тереңіне үңілсек, ата-бабаларымыздан ескерткіш болып қалған мәдени орындар баршылық. Біздің уақытта жағдай өзгеше – мешіттер әр қала мен ауылда орын алған, кішігірім ауылдың өзінде намаз оқып, діни ғұрыптарын атқаратын үй табылады. Қазіргі таңда Қазақстандағы мешіттер саны үш мыңға жетіп, күннен күнге артып келеді. Әсіресе, баяғыдан халқында дінге жақын әдет-ғұрыптарының қалыптасуы және тұрғындар саны басымдығы мен тығыз орналасуына байланысты мешіттердің көпшілігі еліміздің оңтүстік аймақтарында салынып жатыр.

Қазіргі білім беру жүйесінің жаңа құрылымы мен оқу әдістемелік жұмыстарының мазмұнының өзгеруі мұғалімдердің кәсіби шеберліктерін жаңартуды, шыңдауды талап етеді. Ыбырай Алтынсарин өзінің педагогикалық - ұйыдастырушылық әрекетінде бірнеше маңызды принциптермен әдістерге сүйенді. Біріншіден, білім беруді әліппеден бастауды ұсынды. Бұл заңдылық жалпы адам танымының қисынынан туындайды. Бұл да маңызды дидактикалық принцип. Екіншіден, білім беруде жүйелілік әр уақытта сақталуы қажет, әркімнің өзі білгенінше сабақ өткізуіне болмайды. Кез – келген пәнді оқытуда белгілі бір жүйе, қабылданған стандарт болуы қазір да аса маңызды талап. Осы принципке сүйене отырып. Ы.Алтынсарин сол кездегі мектептер жұмыстарына сараптама беріп отырған.