«Тәрбиеші - ұлы тәрбиенің тірегі.»

Тәрбиеші болу үшін,тәрбиеленген болу керек.

А.С.Макаренко

Тәрбиеші –ұрпағымыздың тамырына нәр беретін мамандық.Мен балаларды жаксы көрем....Өиткені,бала мен үшін тазалық пен пәктіктің,шынайлық пен туралықтың айнасы.Олар қуанса шын қуанып,ренжісе шын ренжи біледі.Олардың жандары жалғандықты,жасандылықты сүймейді,не айтса да әділ,шындықты айтады.Көздері мөлдіреген,жүздерінде күлкі ойнаған балаларды көргенде, «Тәрбиеші»-мамандығын таңдағаныма еш өкінбеймін.Тәрбиешінің жұмысын жеңіл деп айтуға болмайды.Менің мойнымда кішкентай баланы тәрбиелеу үшін үлкен жауапкершілік жатыр.Біздің мамандық басқа мамандықтар сияқты емес,махаббатпен қоршалған,шынайы махаббатқа толы.Мен балалардың әр ісіне,сөздеріне түсінушілікпен қараймын.Абай атамыз айтқандай «Қашан бала ғылым-білімді махаббатпен көксерлік болса,сонда ғана онаң ата-Адам болады» Сол себептен бала біз үшін меруертке тең.Әрбір меруерт бірегей және бірден-бір сәнді бұйым,тірі табиғат жаратылысынан туған.Бұл табиғаттың ең тылысым жаратылысы.Әр бала балабақшаға келгенде,өз үйіндегіндей жылулықты сезініп,өзін еркін ұстап,балабақшаны өз үйіндей санаса,ол тәрбиешінің зор еңбегі деп білем.Көптеген ойшылдар айтып кеткендей.Ең алдымен балаға тәрбие керек. Ұрпақ тәрбиесі-ұлт болашағы.Адамның адамшылығы –ақыл, ғылым,жақсы ата,жақсы ана,жақсы құрбы,жақсы ұстаздан болады деген Абай атамыз.Батыр атамыз Бауыржан Момышұлы; «Ешкім іштен батыр болып тумайды;батырлықта,мінезде өскен орта,көрген тірбиеге байланысты қалыптасады»Ал,Әбу Насыр әл-Фараби бабамыз «Адамға ең бірінші білім емес,тәрбие беру керек.Тәрбиесіз алған білім-адамзаттың қас жауы.ол келешекте адам өміріне опат әкеледі»-делінсе.Алаш мүшесі,ұлт ұстазы Ахмет Байтұрсынов «Баланы ұлша тәрбиелесең-ұл,құлша тәрбиелесең-құл болмақшы»-деген.Осы ұлы даналардың ақыл даналығы тәрбиенің маңыздығын анық айтылған.Менің балабақшада тәрбиеші болғаныма көп уақыт болған жоқ.Әр мамандықтың өз қиындықтарымен,өз қызығы бар.Тәрбиешінің жұмысы курделі де,қызықты да.Халқымыздың бұрыннан келе жатқан құндылықтарын бойына сіңіріп,ойына ұялатуға тырысамын. Менің осынау қастерлі мамандақ иесі атанғаныма бір жылдан аса уақыт болды.Осы уақыт ішінде әр түрлі семинарларға,курстарға қатысып келемін. Менің кәсібіме,еңбек іс-әрекетіме деген көзқарастың қалып тасуына әріптес ұстаздарымның ролі ерекше.Осы кісілерден алған еңбасты сабағым-балаға деген мейірімділік,қамқорлық,жанашырлық,шыдамдылық,шынайы болу және әрдайым шығармашылық ізденісте болу.Әр таңда өз балапандарымды асыға күтемін,олардың әр қайсысын бүгін қандай көңіл күймен келетінін ойлаймын.Кішкентай адаманың көкірегі ашық,жүрегі жұмсақ маған сенеді. Бұл сондай жауапкершілік!

Мен балабақшада еңбек етуден ешбір жалыққан емеспін.Өйткені менің жас бүлдіршіндерге арнаған осы уақытымды өмірімдегі ең бір бағалы уақытым, бақытты кездерім деп айта аламын.Ұрпағымыздың тамырына нәр беретін мамандық екендігін естен шығармаймын. «Білерім-бір тоғыз,білмейтінім -тоқсан тоғыз демекші,білген сайын білмейтінім көп екенін ұға түсемін. Сондықтанда шығар белесім әлі алда.Білімімді кеңейтіп,тәжірибе жинау. Білімдінің-зердесі кең,алыстан қарасаң-кербез,жақыннан қарасаң-кішіпейіл, жүзіне үңілсең-мейірімді,жанына үңілсең-шуақты көрінбек.Міне,осындай кербез,кішіпейіл,мейірімді,шуақты тәрбиеші атансам-адами парызымның орындалғаны деп білемін.Тәрбиеші-бала тәрбиесінде рухани сәулеткер, бағбан ретінде бағаланатын,талабы мен жемісі қатар жүретін қызметін таразыға салып өлшеу мүмкін емес дүние .Себебі,еліміздің ертеңі ,болашақ ұрпаққа жан-жақты тәлім-тәрбие беріп,өнер- білімге баулып,шәкіртімнің бойына ізгі қасиеттерді дарытатын тәрбиеші қызметінің жемісі-ұлт болашағы.