№1 Жамбыл орта мектебінің тарих және құқық пәнінің мұғалімі

Алин Асқар Жауқашұлы

Туған жер

«Отансыз адам, ормансыз бұлбұлмен тең.»

Туған жер... Қандай мейірімді ұғым. Адамзаттың баласын ең алғаш шыр етіп, дүние есігін ашқанда-ақ қарсы алатын киелі мекені. Сол мекенде оның ет жақындары – ата-анасы мен бауырлары, туған-туыстары, елі мен жұрты мекен етеді. Іңгәләп келген сәбиін алақанға сап аялап, кеудесіне қысады. Сол сәттен-ақ оған жан-жақты қамқорлық көрсетеді. Сол сәттен-ақ оған жан-жақты қамқорлық көрсетеді. Сол сәбиін мәпелеп, туған жердің топырағын бастырып, суына шомылдырып, күніне күйдіріп, өсіріп бағады. Сол перзент өсе келе салт-дәстүр мен әдет-ғұрыптарды бойына сіңіреді. Иә, бұл қасиеттер ананың ақ сүтімен, әкенің парасат-пайымымен бала болмысының алтын діңгегіне айналады. Тал бесіктен тамаша тәрбие алған баланың бойында туған жерге деген махаббат күн санап молая беруі заңды нәрсе. Туған жердің әр тасы, жүгірген аңы мен ұшқан ұясы, асқақ таулары мен өзен-көлдері сенің ажырамас бір бөлшегіңе айналады. Қай елде, қай жерде жүрсең де кіндік қаның тамған топырағыңды сағынып тұратының содан да шығар...

Тіпті туған жерге деген сүйіспеншілігін Мұқағали ақын шалқар шабытқа беріліп:

Пай!Пай!Пай!

Киелі неткен жер!

Батырлар дүрілдеп өткен жер,

Тұлпарлар дүбірлеп тепкен жер, - деп жырлағанда, өзің де керемет сезімге беріліп, керімсал даланы оймен кезіп кетесің. Осынау шетсіз, шексіз кең атырапта, бейбіт өмірде ғұмыр кешіп жатқаныңа өзіңді бақытты санайсың. Шындығында, көк аспанда көгілдір туы самал желмен тербелген, қойнында бейбіт халқы алаңсыз күй кешкен, қойнауы толған кен-байлық, қазыналы атырап тек қазаққа ғана мекен, қазаққа ғана мәңгілік мекен.

Десек те, даласындай кең пейіл, бұлағындай мөлдір сезімді халқым бауырына қаншама ұлт пен ұлысты сыйдырып келеді. Сонау зулымат жылдары қиыр шығыстан жөңкім көшкен кәріс ұлтын, одан бергі қырғын соғыста панасыз қалған неміс халқын да жатсынбай қамқорлығына алып, бір үзім нанымен бөліскенін қайтесің.

Кейде үлкендердің әңгімесінен, газет, журналдардан оқып білген жайларыма қарап отырып, басынан қиын күндерді өткізе жүріп өзгеге де аяушылық, достық ниет танытқан қазағыма Алла өзі шексіз бақыт берген ғой деп ойлап қоям.

Әлемнің түкпір-түкпірінде тіршілік еткен халықтардың жапа шегіп жатқанын көріп, тәңірден осы туған жерім де алаңсыз өсіп келе жатқаныма қуанамын. Менің туған жерім алыптар мекені. Топырағында Димаш атамдай ұлы, Бақтораздай батыр, Медет Нұрсападай ақын, Жәлменде, Ойшы атамыздай тарихи тұлғалар туған өңір. Осындай ұлыларды ұлықтап, аттарын ұрпақтан-ұрпаққа жеткізу – туған жердің әр перзентінің айнымас борышы.

Туған жеріміздің топырағын тоздырмай, ырыс-берекесін аздырмай, табан тіреп тұрар жерімізді көздің қарашығындай сақтау керектігі басты мәселе.

Байрақты мекен, тәуелсіз елім, жасампаз халқымның әр тағы арайлап атып, әр күні кұлімдеп батса екен.

Туған жерімде тек имандылықпен қаруланған халқым біраз жыл батыс тәрбиесіне бой ұрып, қазақилығыма селкеу түсе жаздағанда, елбасымыздың рухани жаңғыруға бастаған жолдауы дер кезінде жасалды. Осы жолдауды бірауыздан қолдап, рухани болмысымызды жаңғыртып, ой-санамызды сілкіп, алыс болашаққа нұрлы жол салу басты мақсат, ортақ мүдде болғанын қалаймын.