Кемшіліктерің – сені ұятқа қалдыру үшін емес, саған сабақ болу үшін бар

Кейде біз өзіміздің кемшілігіміз үшін ұяламыз. “Неге мен осындаймын?”, “Неге басқалар сияқты емеспін?” деп өзімізді жегідей жейміз. Бірақ адам болған соң әркімнің кемшілігі болады – бұл қалыпты.

Кемшілік – бұл әлсіздік емес, бұл сенің жеке ерекшелігің. Егер оны дұрыс түсініп, қабылдай білсең – ол саған пайда әкелуі мүмкін. Мысалы, тым сезімтал болу – бұл кемшілік емес, бұл — терең түсіне білу қабілеті. Ұяңдық – тыныш ортада байсалды жұмыс істеуге мүмкіндік.

Психологияда мұны өзін-өзі қабылдау деп атайды. Бұл адамның өз мінезін, эмоциясын, тіпті әлсіз тұстарын да мойындауы. Себебі тек кемшілігін жасырған адам ғана ұялады. Ал оны танып, басқарған адам – өзін еркін сезінеді.

Кемшілігіңді мойындау – бұл олармен келісу емес. Бұл – оларды біле отырып, өзіңді толық қабылдау. Бұл – өзгеруге емес, өмір сүруге қадам.