4.Әңгімелеу.
Кешірім.
Жолдас қызық ойын
көрсетіп,інісін таңдандырмақ болды.Қант салынған тәрелкені
маңдайына қойып,басын щалқайтқан күйі кесесіндегі шайын іше
бастады.Жалғыз аузын ашып,ағасының тірлігіне қызыға қарап қалды.
Кесесіндегі шайын ішіп тауысқан Жолдас маңдайындағы тәрелкені ала
бергенде қолынан түсіп кетіп, ортасынан қақ бөлінді.Қант кесектері
бытырап, жан-жаққа шашырады.
-Оһо,-Жалғастың көздері
бақырайып,тәрелке сынықтарын қолына алды.-Апам ренжиді
екен.
Ісінің насырға шапқанын
байқаған Жолдас қас пен көздің арасында қандай сылтау табарын
білмей абыржып қалды.Кенет көздері қуаныштан жарқ етіп,ас үйге
қарап айқайлап жүгіре
жөнелді.
-Мама,мама! Жалғас қант
салғышты сындырып қойды.
Ағасының
жалақорлығына шыдай алмаған
Жалғас:
-Өтірік айтады!Сындырған
өзі,-деп шарасыздықтан жылап
жіберді.
-Өтірік соқпа!Мама,ол маған
жала жауып тұр.
-Ағаңа қараулық жасағаның
жарамайды,балам.Қолыңмен істегеніңді мойныңмен
көтер.
Көп ұзамай бұл оқиға ұмытылып
кетті.Тоңазытқыштан салқын су ішпекші болған Жолдас аңдаусызда бір
шөлмек айранды сындырып алды,далаға зып берді.Сәлден кейін ас үйге
кірген Жалғас быт-шыты шыққан шөлмекті,еденде төгіліп жатқан
айранды көрді.Осы сәтте баспалай аңдып тұрған Жолдас апасына
жүгірді.
-Тағы да
бүлдіргенсің...
Апасының қасындағы ағасын
көрген Жалғас болған жайды түсіне
қойды.
Ағасының жалақорлығы Жалғастың
жанына қатты батты.Қайткенде де өтірігін бетіне басқысы келді.Бір
күні кешкісін Жалғас іс тігіп отырған шешесіне жүгіріп
келді.
Мама,Жолдас көкем Алматыдан
әкелген әдемі гүл салғыштың тас-талқанын
шығарды.
-Өтрік!көрші бөлмеден Жолдас
атып шықты.-Өтірік айтады,қазір сізге қалай сындырғанын айтып
беремін.
Жалғас жымия күлімсіреп еш
сызат түспеген бүп-бүтін гүл салғышты
шығарды.
-Құлыным-ау сынды деген гүл
салғышың аман ғой.
-Сонда қалай ?-Жолдас тұтығып
қалды.
-Көрдіңіз бе,апа Жолдастың
қулығын?!Қант салғышты да, айранның шөлмегін де
сындырған осы.Қараулығына шыдай алмай бүгінгі әдейі
істеп
едім.
-Әй,балам-ай,
«біреуге ор қазба,өзің
түсесің»дегенді білмеуші ме
едің?
Мамасы мойнына су
кетіп,сәлбірейіп тұрған Жолдасқа зілсіз зекіді.Жалғас ағасын аяп
кетті.
-Апа,ол енді өтірік айтпайтын
шығар.
-Әрине,тек сенен кешірім
сұрасын.
Жолдас інісінің шаттанған
күлкісіне қарауға бата алмай,ақырын ғана
қолын
созды.
-Кешір,Жолдас! Енді
ренжітпеймін.
|