Сыршыл ақын әр сөзінен нәр
ала,
Абай ата келеміз біз жандана
Шамы сөнген,тас жүректі
лаулатар,
Дүниеде сізден асқан жан бар
ма?
Сіз дегенде нәзік жүрек дір
еткен,
Еңбекқорлық еді сізді ірі
еткен.
Сөз маржанын аманат қып еліне
,
Қалың елін өз жырына пір
еткен.
Абай-дастан,Абай-жыр,Абай-өрен,
Абай дара,ерек ақын
өзгелерден.
Шежірелі тамырында ұлылық,
Ойнап тұрар Абай дара-бір
өлең.
Абайдың қара сөзін,шежіресін,
Білмейтін жан жоқ шығар,бүгін
ешкім.
Бір жырында Абайдың
білмейтұғын,
Кейбір надан жандарға
күйінесің.
Талап,еңбек,терең ой-бар
асылы,
Әрбір сөзің,болмысың жаныма
үлгі.
Ғибрат алар артқыға сөз
қалдырып,
Бұл ақынды тудырған-Алаш ұлы.
Абай жазбас өлеңді ермек үшін,
Біз білеміз Абайдың өлмес
күшін.
Ақын ата өлеңін текке жазбай,
Жазды үлгі жастарға бермек үшін
.
Жасынан нұрын шашып,оттай
жанған,
Жалпақ тілде өлеңнен өр
қалаған.
Абайдай дара ақын мен бола
алмаспын,
Мен үшін
ондай болу,сірә да,арман.