Арнау

Жыр арнайтын, мұң арнайтын күн бүгін,

Тарих айтар өткен күнің шындығын.

Қазақ үшін сан ғасырға таусылмас,

Сыпырайын Міржақып жырдың түндігін.

Жүрегімді бүгін менің маздаттың,

Қасиетті ұлысың ғой қазақтың,

Қалам тербеп мен отырмын,жас ақын,

Міржақыптай атам жайлы жазбақпын.

Алып емен жапырағы жайқалған,

Төрт тұяғы түгел жорға тайпалған.

Ұстаз болып, ауылымда мектеп аштың,

Шашасына шаң жұқпаған майталман.

Құлақ түрген қайран арыс ел мұңына,

Таңдаулысың малынған күн нұрына.

Ғасырлар өткенменен өшпейтұғын,

Міржақып бабам қазақ үшін ұлы тұлға!

Бұралқы боп қандай төбет қапты екен?

Қалай ғана тас бөлмеде жатты екен?

Алашым деп еңіреген қайран ер,

Қолы барып қандай жендет атты екен?!

Жас жүрегім кететін еді елжіреп,

Талай боздақ өтті емес пе еңіреп?

Сол бостандық бізге келіп бұйырды,

Азат туым тұр төбемде желбіреп.

«Оян,қазақ!» түпсіз жатқан тереңдер,

Ол жайында сан мың сырлар шертілер.

Әр жолында атың жатыр өшпейтін,

Ұлтым үшін ұлы тұлға ,кемеңгер.

Алаш әні ғасырлардан жаңғырып,

Біз айтамыз ,ұмытпаймыз, ұран қып!

Міржақыптай бабам аты өшпейді,

Қазақ үшін қасиеті мәңгілік.

Жырлай берем шабыт барда төгіле,

Шыға алмаспын,бәлкім,жырдың өріне.

Шың басына қанат қағып көрермін,

Міржақыптай болсам қазақ көгінде...