Тәрбие-тал бесіктен басталады.

Бала ата-ананың, отбасының айнасы. «Ұяда не көрсең, ұшқанда соны ілесің» дегенді жиі

айтамыз.Десек те, сол айнаға қараған сайын жан ауыртар жағдайлар көп болып барады. Бүгінгі таңда

өпшілікті алаңдататын мәселелердің бірі жас ұрпақ тәрбиесі. Әрине, әрбір ата -ана баласының бола

шағы жақсы болғанын қалайды.

Бала болашағымыз дейміз.Сол болашағымыздың нұрлы болуы біздің бүгінгі балаларға беріп

жатқан тәрбиемізге тікелей байланысты.Ата-аналарымыз қай заманда болсын тәлім тәрбиеге ерекше

көңіл бөлген, ұл мен қыздың тәрбиесіне ерекше қараған.

Ал қазір осы «тәрбие» деген қасиетті сөздің қадірі неге кетіп барады?Неге біздер адамдар бойы

нан өзіміз күткен кісілікті көре алмаған кезде «заманына қарай адамы» деген сөзді жиі айтамыз.

Заман өзгерген жоқ, яғни адам өзгерді.Бұл жерде заманды кінәләудің еш қатысы жоқ.

Ұлы Абай атамыз «балаға мінез көбіне үш алуан адамнан жұғады:біріншісі ата анадан, екіншісі

ұстазынан, үшіншісі құрбысынан.Солардың ішінде қайсысын жақсы көрсе, сонысынан көбірек жұға

ды» деген екен.

Баланы жарық дүниенің есігін шыр етіп ашқан сәтінен бастап тәрбиелейтін ата- анасы. Тәрбие

нің қай қайсысы болмасын баланың жас кезінен ақ ана сүті арқылы ойға тарап жүзеге асуына үй іші,

ата анасының өнегесі басты орын алады. Кей жағдайда ата- аналар баласының тәрбиесіне онша мән

бермейді. Ал қазір көп отбасы жұмыс басты болғандықтан, бала тәрбиесіне мән бермейді.Жұмысбас

тылық, балаға көңіл бөлмеу салдарынан өз баласының теріс жолға салынғанын да байқамай қалады.

Таң атқанда кеткен ата- ана, үйіне қас қарая оралады. Шаршап шалдығып келген адамның тәлім тәр

биемен айналысуына уақыты да, құлқы да болмайды.Сондықтан да еркі өзінде болған бала ойына не

келсе, соны істеуге бейімделеді.

Біздің халықтың психологиясы қызық: «Ол әлі бала ғой.Көп нәрсені түсінбейді.Ертең үлкейген

соң бәрін қояды» деп балаға немқұрайлы қараймыз.Міне, осының бәрі дұрыс емес.Баламен тең дәре

жеде сөйлескеніміз жөн.

Абайдың айтуынша қара сөзінде бала, бала тәрбиесі туралы айтылған.Абайдан артылып кім айта

білген. Сол оныншы сөзде «Баланың жақсысы қызық, жаманы күйік» делінген.Баламыз жанымызға

күйік түсірмес үшін біз «тәрбие» деген қасиетті сөзді естен шығармауымыз керек.Қызға да, ұлға да

қырық үйден тыю керек уақыт қазір.Үлкендер кемшілігі көп, кішілігі жоқ жастарға көбірек өкпелей

міз.Сол қасиеттер өзіміздің бойымызда бар ма? Осыны көбірек ойласақ.

Сөзімізді қорыта келе, бала тәрбиесі ерен еңбек, маңдай тер, сүйіспеншілік, жауапкершілік.Ал,

тәрбиелі бала болашақ бақытты өмірдің, адал адамзаттың, сәтті отбасының иесі болатынына еш

күмән келтіриейік!