Балалық шағымның кейбір сәттері

Балалық шақ – адам өміріндегі ең ғажап уақыт. Қиял-ғажайыпқа толы кез. Көбіміз осы уақытты бағалай білмейміз, есеюге асығамыз. Балалық шақ қайта оралмайды. Балалық шақтың ең тәтті кезеңдерін Бердібек Соқпақбаев атамыздың шығармалары арқылы оқып, сезіне алдық. Солардың бірі «Балалық шаққа саяхат» шығармасы. Бұл шығарманы оқи отырып, әр адам өз балалық шағын еске түсірмеуі мүмкін емес деп ойлаймын. Автордың шығармасы терең ой мен дүниеге толы деп есептеймін. Себебі, балалар әдебиетінің шебері, негізін қалаушы Бердібек атамыз осы туындысы арқылы шынайы сезімдерімен балалық шақтың нағыз суретін жеткізе алды. Шығарма кейіпкерінің әр күні қызыққа толы еді. Әр бала үшін балалық кезең ойынға, жақын адамдарымен, достарымен бірге өткізетін уақыт болса керек. Бұл шығарманы оқи отыра, мен, өз балалық шағымның кішкене естелігімен бөлісуді жөн көрдім.

Мектепті аяқтап, үй көрмей, даланың ыстығына қарамай ойнайтын кез де жақындап қалған еді. Әне-міне дегенде мектептен де босатылып, жазғы демалысқа шықтық. Міне, осы кезде менің менің ұмытылмас оқиғам бастау алды. Батырбек, мен және көшенің балалары болып топтасып жүретін едік. Кішкентай болса да, іші жарық, жылы лашығымыз болатын. Үлкен болсын, кіші болсын жасына, түріне бөлмей көмек қолын созатын жүрегі кең балалар едік. Күндердің бір күні, біз ойламаған таңғажайып жайт болатынынын тіпті ойламаған да едік.

Күндегідей лашыққа жиналып, бүгін не атқаратынымызды ойладық. Көшбасшымыз көзі көк, бойы ұзын, сарылау, менен үш-төрт жас үлен Батырбек болатын. Оның қоңыр дауысы жарқын шығып, бізді бір марқайтып қоюшы еді. Білім жағынан да осал болмады, сол үшін де біз оны көшбасшымыз ретінде сайлаған едік. «Жақсы адамның да жауы аз болмайды» деген сөз рас екен. «- Батырбектің қасы, біздің де жау!» - деп басұрғандықтан көп ыңғайсыздықтар болып, тіпті тұзақ құрып, кек алатын едік.

Батырбектің ең жаман деген қасының бірі – түрі суық, тас жүрек, бұзық, байдың баласы Ғали еді. Ғали өзі сияқтыларды жинап, біздерге үнемі тиісуші еді. Бірде лашығымызды талқандап, быт-шытын шығарып кетіпті. Бірақ біздің сабырлы Батырбектің ойы тезірек кек қайтару емес, Ғали мен сол секілділерді біздің қатарға қосып, тарту еді. Батырбек барынша тырысса да, бастапқыда Ғали оған сенімсіздік танытып, тіпті қарсыласып жүрді. Бірақ уақыт өте келе бір жайт болды. Бұл жайт Ғалидің өмірін түбегейлі өзгертті. Ғалидің үйінің алдында біршама адам у-шу, жылаған кісілердің дауысы құлаққа жағымсыз еді. Сол топ адам ішінде апам болатын. Дереу апама жүгіріп барып мән-жайды сұрадым. Апамның айтуы бойынша, Ғалидің ата-анасы сәт-сапар кезінде қайғылы жағдайдың кесірінен дүние салған секілді. Ғалидің сезінгенін сезген жан тек Батырбек болтаны. Бұл оқиға ауылдан ауылға тарап, Батырбекке де жетті. Батырбек бұны естіп, анасынан қайта айрылғандай жүрегі қақ айырылды. «Аяғыңды күйген білер, басына күн түскен білер» деп өз басынан өткен соң Батырбек Ғалиға жаны ашып бастауы.

Батырбек Ғалидің жүрегін сөзімен, жылулығымен елжіретіп өзіне лезде баурап алды. Уақыт өте келе екеуінің арасында шынайы достық пайда болды. Менің ең басты түйгенім, достықтың құдіреті – әртүрлі мінез-құлықты да бірітктіретінінде екен.

Болатбек Жанерке, Қызылорда қаласы, Әли Мүсілімов атындағы 101 мектеп-лицейінің 8 «В» сынып оқушысы

Жетекшісі: Төлебай Ғалия Еркінқызы