Баламен қарым-қатынастағы кейбір қателіктер:

Баланың астар санасында қабылдануы:

Дұрыс:

Жылама! Жаман балалар ғана жылайды!

Мен әлсіз, жаман баламын!

Жарайды, кішкене жылап ал, жеңілдеп қаласың!

Әкесіне (шешесіне) ұқсап сүмірейіп тұрғанын қарашы!

Әкемді (шешемді) жек көреді

Сенің әкең (шешең) ең жақсы

адам. Қандай ақылды еді! (жақсылықтарын ғана айтып отырыңыз)

Ой, ақымағым-ай»!

Менің ақымақтығымды жақсы көреді.

Балам менің ақылды, әдемі...(мақтауға тұрарлық іс, қылықты кімнен болса да табуға болады)

Тыңдамасаң, ауырып қаласың!

Ауырмау үшін өз бетіңмен ештеңе істемеу керек.

Неден ауырғанының себебін түсіндіріп, денсаулығының жақсаратындығына сендіру.

Біз сені жақсы болсын деп... (бала үшін істеген іс-әрекетіңіз) істедік, сен болсаң...

Мені ата-анам да жек көреді. Үмітін ақтай алмайтын босбелбеумін.

Біз сені жақсы көреміз, түсінеміз

әлі-ақ бәрі орнына келеді.

Бәленбайдың баласын қарашы...

Мен одан кеммін.

Балаңызды мақтан тұтатыныңызды айтыңыз.

Сенің ақылың жететін іс емес...

Менің қолымнан ештеңе келмейді.

Менің ойымша ондайды сен де

жасай аласың!

Үлкендердің ісіне араласпай, жайыңа отыр!

Мен түкке тұрмайтын байқұспын. Менің ойым ешкімге қызық емес.

Араластыруға болатын іс болса: «Қане, сенің ойың қалай?»-деп болмаса, «балам, бұл істің

шешімін өзімізге қалдыр!»

Әйтеуір бәрін былықтырасың да жүресің!

Келесі жолы өздері істесін, енді ештеңе істемеймін

Әрбір адамның қателесуге құқы бар. Ештеңе етпейді, келесі де байқап істе.