Бастауыш сынып мұғалімі
:
Базилбекова Дина
Сейтжапаровна
Айнабұлақ бекеті №12 орта
мектебі
Бала тәрбиесі ол — үлкен бір
ғылым.
Бір
отбасында жалғыз бала болса да, 6-7 бала болса да балаға берілген
тәрбиеде кемшілік болып жатады. Дана халқымыз бала тәрбиесіне көп
көңіл бөлген, қазіргі уақытта ол күндердің әдебін көру көп жағдайда
мүмкін болмай отыр. Ең әуелі олар баланың алдындағы өз міндетін
біліп, сол міндетті жеткілікті дәрежеде орындауы тиіс. Ол
дегеніміз, байлық пен барлық қана емес, балаға рухани байлық керек.
Жақсы мен жаманды ажырата білгені жөн. Өмірдің мәні тек ақша мен
байлық деген ойдан баланы аулақ салу қажет. Адами қасиетті бала
бойына дарыта білу кез – келгеніміздің қолымыздан келе
бермейді. Тіршілік қамымен жүріп балаға мүлдем көңіл
бөлмейтін де, өз машақатымен айналысып балаға тәрбиенің керек
екенін ұғынбайтын да, тәрбиеде ең бастысы тәртіп деп балаға тым
қатал қарайтын да, қазіргі балаға қатты айтуға болмайды деп баланың
ыңғайымен жүретін де, менің жиған – тергенім балама жетеді деп
қалтаға сенетін де, басқа жұрт не десе о десін менің балам ең тәуір
бала деп баланы жақтап отыратын ата – ана да жоқ емес. Мен өз
өмірімдегі осындай жағдайларды ескере жүріп, балаға қойылатын
талаптың да, оған берілетін еріктің де өз шегі болуы керек
екеніне көзімді жеткіздім. Демек, бала мен ата – ана арасында өте
тығыз байланыс жүру керек. «Баланы жастан» деген, бала тәрбиесі
бесікте жатқаннан басталу керек. Бала жылады деп көп көтерсе ол
соған дағдыланады. Мезгілсіз мекенсіз тамақ берсе соған да
үйренеді. Бесікке байласа жылай береді деп бесіктен жиі
босата берсе, нәресте бесіктен мүлдем шығып алады. Осылайша бала бесіктен белі
шықпай жатып өз дегенін жасатуға дағдыланады. Бала үшке
толғанда «болады» мен «болмайдыны» білуі тиіс. Бала тәрбиесін бес
жастан бастаймын дейтіндер де бар. Бес жастан қазір мектепке
барады. Сонда мектепке келгенде бала өзіне рұқсат етілетін мен
етілмейтінді ажырата алмаса одан не үміт, не қайыр. Мұғалім оған
қалам ұстап жазуды үйрете ме, әлде болатын мен болмайтынды
ажыратуды үйрете ме.