«Мамандығым - мақтанышым»

«Маған жақсы мұғалім қымбат,өйткені, мұғалім – мектептің жүрегі»

Ы.Алтынсарин.

Ұстаз –осы бір ауыз сөзде мейірімге толы жүз, салиқалы,байсалды бейне көз алдыңа келеді. Осынау күрделі, қиыншылығы көп мамандықты тек ержүрек,батыл адамдар таңдайды.

«Ұстаздық еткен жалықпас, үйретуден балаға» демекші қанша заман өтсе де ұстаз мәртебесі биіктей түспесе, аласарған емес. Балаларды білім нұрымен сусындатып, қажымай, талмай еңбек етіп келе жатқан ұстаздар әрқашан елдің мақтанышы.

Бәріміздің де илеп жүргеніміз бір терінің пұшпағы, бәріңізде осы аяулы мамандық иесісіздер, бәріміздіңде мақсатымыз ұстанымымыз біреу ол сапалы, салауатты ұрпақ тәрбиесі.

Шәкірт тәрбилеудің ең алғашқы баспалдағы бізден басталады.

Шәкірт бұл- жас өскін. Оның бой алып өсуі, жан-жағына әсемдік сыйлауы, саясының мол болуы бізге байланысты. Оны аялап, күтіп баптау өз қолыңызда.

Шәкірт-аққан бұлақ, оның арнасын үнемі кеңейтіп отыру қажет. Ол үлкен теңіз-білім теңізіне барып құлады. Сол теңізіде асау толқынға шатқақтамай қарсы жүзер батылдықты, еңбекқорлықты, шыдамдылықты бойына сіңіріп, сағыммен жарысқан жүйрік ой-қиял, көркем, ғибратты сөзді балабақшадан алады.

Осы қасиеттерді қалыптастыратын білім кірпішін балабақша қалайды.

Ал ол кірпіштің қаншалықты мықты, тура қаланғанын шәкіртің өсіп толғанда білесің.

Барлық ұстаздың еңбегінің жемісі, жеткен жетістігі шәкірттің шыққан шыңымен өлшенеді.

Ұстаз ол өз баласынан, өзгенің баласын артық көретін адам.

Ұстаз бар асыл қасиетті бойына жинаған тұлға ретінде көрінуі тиіс.

Ал, ұстаздық жолға мен қалай келдім. Бұл мамандықты алу маған оңайға соққан жоқ.

Мен 5-6 сынып оқып жүргенде мамандық туралы мақсатым айқын еді. Рефараттарым, шығармаларымда балалар дәрігері болсам деп жазғаным есімде. Еліміздің тәуелсіздік алып, енді тәй-тәй басып келе жатқан кезде 1996 жылы мектеп бітірдік.

Шалғайдағы ауылда не жарық жоқ, не су жоқ ол кезде бірдеңені армандау да болашаққа жоспар құру да мүмкін емес еді.

Көппен бірге, өмір ағымымен, барға қанағат етумен ғана өмір сүруге тура келді.

Арман орындалмас, жеткізбес сағымға айналады.

2007 жылы балаларға біртабан жақындауыма алғашқы үміт оты жылт етті. Өз қалауымен оқуға түстім, тәмамдадым, осы балабақшада жүмыс жолын бастадым. Осы жерде жүріп ой түйдім: Бала денсаулығы қорғау, оларға етене жақын болу бұл бала күнгі арманға қол жеткізу емес пе? Бұны сезіну өзіме үлкен сенім ұялатады. Осы мамандықты аброймен атқарсам, балалардың бойына білім нәріне құя білсем, ұштасам, жақсы қасиеттерді дарытсам-бұл менің мақсат тілегім.