Өз ойың – ең күшті дауыс

Кейде сырттан қанша жақсы сөз естісең де, ішкі дауысың сені тоқтатып тұрады. "Сен ондай емессің", "қолыңнан келмейді" деген сияқты. Меніңше, адамның ішіндегі осы үн – ең маңыздысы. Ол сені не алға сүйрейді, не кейін тартады.

Психологияда бұл "ішкі сыншы" деп аталады. Әрқайсымызда бар. Ол сенің жасаған істеріңе баға береді, кейде тым қатал, кейде тым әділетсіз. Бірақ сол дауысқа қарап өмір сүру – өзіңді шектеп қоюмен бірдей.

Мен соңғы кезде байқаған бір нәрсе бар: өзіңмен сөйлесу – күш. Көбіміз "мен жақсы адаммын", "менің қолымнан келеді" деп өзімізге айтуға ұяламыз. Бірақ шын мәнінде адам өзіне сенсе ғана шынымен өзгеріп, дами алады.

Біз көбіне сыртқы бағалауға тәуелдіміз. Біреу мақтаса – көтеріліп қаламыз, жамандаса – күйзелеміз. Ал ішкі тұрақтылық болса, ондайға тәуелді болмайсың. Ол үшін ішкі диалогты өзгерту керек: өзіңді кінәлаудың орнына, түсінуге тырысу, сәтсіздік үшін өзіңді жазғырмай, неге олай болғанын байыппен ойлау.

Мен үйреніп жатқан бір әдет – өзімді сынағанда, дәлел сұрау. "Мен ақымақпын" деп ойласам, "неге олай ойлайсың?", "қандай дәлелің бар?" деп өзіме сұрақ қоямын. Көбіне еш негіз жоқ екенін байқаймын.

Психология бізге өзімізбен достасуды үйретеді. Ішкі дауыс – жау емес, оны басқаруға болады. Ол үшін жаттығу, шыдамдылық, өзіңе деген мейірім керек.