Менің аталарым жеңіске жетті

Соғыс. Бұл қысқа сөзде қанша ауыр мағына бар. Бұл туыстары майданнан оралмаған адамдардың көз жасына толы сияқты. Миллиондаған адамның өмірін қиған, әр үйге кіріп, бейбітшілік пен тыныштықты бұзған осы қорқынышты 1418 күн.

1941 – 1945 жылдары орын алған Ұлы Отан соғысы адамзат тарихындағы ең сұмдық соғыс болып тарихқа енді. Биыл бұл сұрапыл соғыстың аяқталғанына жетпіс жеті жыл болды. Сол сұм соғысқа анамның нағашы атасы, менің Ұлы атам қатысып, екі қабырғасын сол соғысқа тастап келген. 1941 жылдың тамызында ол қатардағы жауынгер болып майданға аттанды. Анамның айтуы бойынша, ол Москва облыснда, Гусенова ауылында соғысқан екен. Ол шайқаста ерекше көзге түсіп, «Батылдық үшін» марапатқа ие болған. Содан кейін біздің атамыз шайқасқа қатысып, өзінің пехотасын алып келіп, танкқа оқ тиіп контузия алды. Сол жарақатпен он күндей емханада жатып, ем алыпты. Емханадан кейін ол өзінің отрядына қайтып оралған. Отанына құрмет көрсеткісі келгендіктен, ол майданға оралды, онда оны үлкен қауіп күтіп тұрды. Үлкен атамыз соғыс кезінде көптеген қиыншылықтар, ашаршылықтар көрген. Ауыл тұрғындарын әсіресе әйел адамдар мен балаларды фашист езгісінен босатты. Сол кезде фашистердің аяаусыз ауыл тұрғындарынын өлтірген жауыздығын өз көзімен көріпті. Ұлы атамыз осы көрген тарихты айтып бергенде, күні кеше болғандай көзінен еріксіз жас аққан екен.

Қарапайым адамдарды қорғап, ол өзін аямай, ұрысқа кірісті. Бірде, осындай жекпе-жектің бірінде ол кеудесіне оқ жарақатын алды. Операциядан кейін ол қызметке жарамсыз болып, туған жеріне оралды.

Үйге оралғаннан кейін ол шетте қалмады және қайтадан жұмысқа кетті. Тылдағы жұмыс қиын болды, бірақ ол шағымданбады. Оның және басқа да көптеген адамдардың арқасында Кеңес армиясы жаңа ұшақтарға ие болды, осылайша фашистік басқыншыларды жеңді.

Менің үлкен атам-нағыз батырлықтың, керемет рухтың және Отанға деген керемет адалдықтың нақты мысалы. Ол сияқты соғыста жаулардың оқтарының астына түскендер көп болды. Олардың жеңіске қосқан үлесін біз ешқашан ұмытпаймыз.

Ұлы Отан соғысы біздің Отанымыз үшін күрделі және драмалық оқиға болды, мен үлкен атам үшін өте ризамын, ауыр жарақат пен керемет қорқыныш сезіміне қарамастан, ол біздің болашағымыз үшін, еліміздің ертеңі үшін күрескен. Сол ауыр шайқаста өз өмірін сақтап қалуға тырысып, ол өмірін және көптеген жолдастарын құтқарды, олар үшін туыстары оған осы күнге дейін риза.

Дегенмен, бұл соғыстың ешқашан ұмытылмайтыны анық. Себебі жеңіс оңай келген жоқ.

Жеңіс күні – сан мыңдаған ұрпақ үшін ұлы мереке. Бұл мереке – бейбітшілік пен қайырымдылықтың мәңгі жасампаздығын, Отанын қорғаған жауынгер-солдаттар мен офицерлердің айбыны, тылдағы Жеңісті жақындатқан жұмысшылардың ерлік еңбектерінің мәңгі өшпейтіндігін дәлелдейтін белгі болып қалмақ. Отан үшін жас өмірлерін қыршыңнан қиюға дайын болған ардагерлеріміздің қатары сиреп келеді, әрине, бұл жайт көңілге қаяу салады. Дегенмен уақыт өз дегенін алары хақ. Біз соғыс туралы тек ата-әжелеріміздің естелік әңгімелерінен, оқулық кітаптардан білеміз. Менің ойымша, соғыс адамзаттың құрдасы және барлық уақытта және дәуірде адамдар соғыстың суық тынысын өз арқаларында сезінді. Бұл зиянды жан-жақты және жойқын күш көптеген қайғы-қасірет пен рухани бос әурешілік әкеледі. Сансыз шығындар біздің еліміздің жүрегінде емделмейтін жараны мәңгі қалдырды. Алайда, болашақта біздің еліміз және бүкіл әлем осындай апаттарға жол бермейді, біздің басымызды ашық аспан сақтайды деп сенемін. Мүмкін, адамдар соғыс проблемаларды шешуші емес екенін түсінген кезде, әлем мейірімді болады. Сондықтан соғыстың ызғарлы желі енді соқпағанын тілейміз! Бейбіт заманда өмір сүріп, аспанымыз әрқашан ашық болсын! Мен Ұлы атамды мақтан тұтамын!