Балалық шағымның аспаны


Әдетте,ата-анамыз «біздің кезімізде...»деп бастайды ғой әңгімелерін. Мен де жазбамды солай бастамақмын. «Біздің кезімізде...»дейтіндей сіздің кезіңізден алыстаған жоқпын, бірақ ,балалығым артта қалып барады екен.

...Шексіз шетсіз қиыр шет, жеткізбейтін сағым, кең жазық, сырғанақ пен шаңғы, аққала мен ләңгі, қолым жетпейтін бұлттар, тозығы жеткен ойыншық бұл менің балалық шағымның жарқын естеліктері.
Ессіздіктен бастау алған балалық шағым ескірген жылдай өте шықты. Аздаған сыр шертпеймін, сырсандығымды айқара ашамын.

«Жеткізбейтін сағымды текке айтпаған болсам керек, әлденені іздеп әпкем екеуміз жолға шыққан кезіміз. Қиыр шетте аспанмен шектесіп тұрған тауды көрдік. Қолмен ұстап, мініп көргіміз келген болса керек әне мінеге қарамай тауға бет алдық. Уақыттың өткеніне қарамай жүре беріппіз. Екі аяғымыз әбден талды. Ара-тұра бұл өзі жеткізбейтін тау екен деп қоямыз. Түс ауды. Екі қарым талып, шөлдеп жерге құлай кеттім. Көзім ілініп кетіпті. Қиыр шетсіз аспан. Жеткізбейтін тау. Аңғалдық пен ессіздік, сенгіштік пен селқостық араласқан болмыс. Ата-анамыз бізді іздеп жандары ұшса керек. Ауылдан аса ұзай қоймаппыз. Атымды атап жан ұшыра айқайлаған анамның дауысын естіп қарғып тұрдым. Жақындай келіп анам бізді тергей бастады. Біз тіліміз бұратылып, сөйлей алмай күрмеліп қалыппыз.
-Біз анаау тауға барамыз деп едік деді әпкем дірілдеген үнмен.
-Не тау?! Қызым-ау ол сағым ғой! Ол тау емес ол сағым. Ол жеткізбейді,- деді анам.Артыма қарайлап-қарайлап:

"Сағым, сағым,

сені іздеймін деп

адасып қалдым" деп үйге қайттым.»

Риясыз күдіксіз сенім. Пәлен жерде ойыншық бар десе тау кезуге дайын аңғалдығымыз-ай деймін кейде. Қазір бізге осы риясыз сенім жетіспейді.

Міне, менің балалық шағымның бір арнасы, бір ғана мезгілі! Бұл өмірді сүруге татитындығын мен айқын аңғардым. Және маған қайта мұрсат берілсе дәл осы ғұмырды қайта сүруге пейілді едім.

Дайындаған: Бб-18-01 тобы

Айтназарова Ж.Е.