Жалындаған жас ғұмыр

Жалындаған жас ғұмыр

/С.Торайғыровтың туғанына 130 жыл/

Нағымет Нұрбақыт Берікұлы

Жандырып қаламымның ұшын ұштап,

Мен жаздым, жүрегімнің түбін ұстап.

Жас ғұмырлы – Сұлтаным, асыл ерім,

Жазамын сен туралы, берсең рұқсат.

Сұлтанмахмұт, өлеңдерің сәуле берер,

Бойыма шабыт беріп, асыл кемел.

Ақындықты жүрекке жақын тұтсам,

Сенің бейнең көз алдыма менің келер.

Сұлтанмахмұт, шығар едің биік шыңға,

Тірі болсаң жазар едің өлең-жыр да.

Өрмелеп шығып, қазақтың күні болдың,

Қазір де лайықтысың, құрмет-сыйға.

Сұлтанмахмұт, 27 жыл ғұмыр кештің,

Сол жылда талай өлең жазып кеттің.

«Кім жазықты?», «Қамар сұлу» романдарың,

Төрінде бастап тұр ғой, алтын көштің.

Шабыттың шақырғандай асқар шыңын,

Мен бүгін тарқатамын жүрек мұңын.

Жастардың рухын мықты қылып кетші,

Көтерер қазағымның көкке Туын.

Шынымен жастар кетті майдаланып,

Қара басын күйттеп жүр айдан анық.

Бір күндік өмірлерін ойлап қана,

Бір-бірін мазақ етіп, пайдаланып.

Сұлтанмахмұт, жастар сенен қуат алар,

Лапылдап, сені оқыса, от боп жанар.

Біріксе қазағымның жастары кеп,

Қалмайды бізге алынбас биік қамал.

Жас болдың, сен де жандың, лапылдадың,

Жастарды теріс жолға шақырмадың.

Өнеге өмірің мен жазғандарың,

Рухани байып, саған жақындадым.

Өлеңді соза берсем мәні болмас,

Дегенмен, Сұлтанымның орны толмас.

Қайсар жүрек ақынның турасында,

Әлі талай жазамын арасында.