Күрең күз шертіп мұң шерді

Күз жетіп мына ағаштар сыңғыр қағып тұр,
Күлімдеп атқан ақ шағи таңда жарық бұл.
Саудырап түсіп сағыныш хаттар ілегі,
Сағыныш тамұқ екені жанға анық бұл.

Сырласып сұлу сағыныш деген тамұқпен,
Жұлдыздай жанып арындап келем ағып мен.
Ағылып кейде саябырсыған қалпында,
Cезінем, толқып, кетердей осы қалыппен.

Сезе ме бәлкім сезді ме екен от кеудем,
Сезініп жаным аулақ бол мені шектеуден.
Көк орай белмен күмістеп күптеп көмкер сен
Күлімдеп келіп көкорай белді көктеммен.

Сырымды ұққын дауылдай тынған іштегі,
Іштегі дертім еселеу менен күштері.
Өмірдің жазған заңдылығына не шара,
Боялды сары саялы терек түстері.

Әспеттеп, әптеп көмкеріп алтын жалатқын,
Ен жайлаған жағасынадағы алаптың.
Сімірсем-дағы өмірдің улы шарабын,
Мен саған тағдыр бір түйір ғана дән ақпын.

Көктемім қайда, өткенім қайда кешегі,
Кешегі күндер елестеп есте көшеді.
Жаңылыстырса өткен күндердің есебі,
Жаңылта көрме, сынағым келер кеш мені.

Құлазып көңіл көңілсіз күйге енбегін,
Өлеңім менің өмірім, онсыз өлгенім.
Тағдырдың түртіп жабулы тұрған пернесін,
Ашайын енді ақындық атпен пердесін.

Кептерім менің қияға қанат қаққалы,
Сәулелі нұрды түнерген бұлт та жапқалы.
Аптаның ыстық қытымыр күні қапқалы,
Тыпыршып көңіл тыным бір мезет таппады.

Уақыт қарымды

Құлайын мейлі құздан да биік,
От кеудем мына ызғарға тиіп.
Етек-жеңді көл етсем-дағы,
Өмірім мәңгі өтермін сүйіп.

Арманның шегіп сапарларына,
Күнімнің атар батар таңына.
Құдіреті күшті о Аллам саған,
Мың тәубе етер құлың табына.

Шығарар алып заңғарларына,
Қуанар сонда аңғал жаным да.
Адам баласы сенбейді екен,
Өзінен-өзі алданғанына.

Жаралы жаным жақсыға құмар,
Жаныма жиған жақсыдан шығар.
Жылдарды уақыт ұрлап та жатыр,
Аңқаулар жарға аңғармай құлар.

Бүтіндеместен сынықтарымды,
Қалайды өмір шыныққанымды.
Мұрша бермес тыныққанымда,
Жіберер қайта құмық дауылды.

Түсіріп еске аһ ұрғанымды,
Жүрекке мына ақыл бағынды.
Алдамшы екен мен соны ұғып,
Таңғалып дедім – уақыт қарымды.

Жан анама

Жан анашым ардақты,
Өзің ең ғұмыр сыйлаған.
Сөзге де шешен салмақты,
Болған ең шіркін сыйлы адам.

Қарап та жансыз бейнеңе,
Көзімнің жасын сел қылам.
Өзіңсіз мынау дүниеде,
Жоқ шығар, бәлкім, енді мән.

Жылай да жылай, зар еңіреп,
Көздің де жасы таусылды.
Енді бір қайтып әлемнен,
Естимін бе екен дауысыңды.

Өзегім мұңға малынды,
Сағыныш тербеп жанымды.
Серігі енді болсын деп,
Берді Алла осы дарынды.
Алақаныңды аялы,
Анашым, балаң сағынды.