Қазалы гуманитарлық –
техникалық колледждің 1-курс білім алушысы Жұмамұрат
Айбек
Қайсар жүрек –
Темірбек!
/Т.Жүргеновке
арнау/
Шабыттың шақырғандай биік
шыңын,
Бұзамын жүрегімнің
тыныштығын.
Жазамын толқыныспен арнау
сөздер,
Бағасын көре жатар,
дұрыстығын.
Алаштың бір перзенті болды
бізде,
Өнерге көңіл бөліп асыл
ізге.
Театрдың жандыратын
тіршілігін,
Темірбектей атам бар үлгі
бізге.
Қазақтың театрының
атасындай,
Сырдың сұлу тауының
жотасындай.
Нар тұлғалы Темірбегім,
асылымыз,
Сөздері ғасыр берген
батасындай.
Театрды қырлы-сырлы еткен
сенсің,
Құрметтілер атағына жеткен
сенсің.
Алашымның ақ құрбаны біреуі
боп,
Жазықсыз атылып та кеткен
сенсің.
Қолыңа қалам алдың жазып
өлең,
Сырымның майталманы, асыл
өрен.
Еңбегің еленеді, құрметті
боп,
Түспейді есімің де ешбір
төмен.
Өнерде атың қалды өшпес
мәңгі,
Өтті ғой, қысқа болып өмір
мәні.
Десек те, ұрпағың бар
жалғастырар,
Сен үшін атыратын әппақ
таңды.
Ойланам, жүрегіме терең
бойлап,
Атамның бар өмірін іштей
ойлап.
Қалайша зұлмат заман болды
екен,
Ататын жазықсызды сұм деп
ойлап.
Кейіннен ата сені ақтап
алды,
Өміріңді әр перзентің жаттап
алды.
Естеліктер көп екен өзің
жайлы,
Қалған істі ұрпақтарың
атқарады.
Жүргенов деп берілді есімің
де,
Жазылды өнер атты
есігіне.
Академия жарқырап, жанданып
тұр,
Айналған өнерпаздар
бесігіне.
Жырымды соза берсем мәні
болмас,
Дегенмен, Темірбектің орны
толмас.
Қайсар жүрек атамыз
турасында,
Әлі талай жазамын
арасында.