Қарттарға қамқорлық – адамдықтың айнасы

Қарттар – өмірдің шежіресі, тарихтың тірі куәгері. Олар – бізге өнеге, ал олардың әрбір әжімі – бір дәуірдің ізі. Қарттарға құрмет көрсету – бұл жай ғана әдеп емес, адамдықтың ең биік өлшемі.

Бүгінгі заманда жастар өз тіршілігімен, жұмыспен, оқуымен әуре болып жүріп, кейде үлкендерді ұмытып кетеді. Ал шын мәнінде, олардың бір ауыз жылы сөзі мен бір шыны шай ішуге келген қонақ – ең үлкен қуаныш. Себебі қария үшін басты байлық – жақындарының мейірімі.

Қазақ халқы ежелден «Қариясы бар үй – қазынасы бар үй» деп бекер айтпаған. Қарттар – ұлттың рухани діңгегі. Олардың өмір тәжірибесі мен ақылы – жастар үшін жол көрсететін жарық шам. Сондықтан әрқайсымыз ата-әжемізге ғана емес, жалпы қоғамдағы қарттарға мейіріммен қарауымыз керек.

Қарттар үйінде жалғыз қалған аналар мен аталарды көргенде, жүрек шымырлайды. Біреуін ұлы ұмытқан, біреуін өмір жолы айырып тастаған... Бірақ біз, жастар, осы жағдайды өзгерте аламыз. Кішкентай игі іс – үлкен мейірімнің бастауы. Мысалы, бір күніңді арнап барып, қариялармен әңгімелесу, жылы сөз айту, шағын сыйлық апару – олардың жүзін күлкіге бөлейді.

Қайырымдылық тек материалдық көмек емес. Ол – жылы сөз, назар, қамқорлық, сыйластық. Өйткені мейірім – жанды емдейтін ең күшті дәрі. Қарттарға қол ұшын созу арқылы біз өз болашағымызға да ізгілік егеміз.

Шәкәрім Құдайбердіұлының сөзі бар:

«Адамның жақсы өмір сүруі үшін – ар, ұят, мейірім керек».

Демек, қарттарға қамқор болу – арлы адамның ісі.

Қорыта айтқанда, қарттарға көмектесу – бұл тек әлеуметтік міндет емес, адамдық парыз. Қарттарды құрметтей білейік, себебі бүгін біз жастармыз, ертең сол кісілердің орнында өзіміз боламыз. Мейірім мен құрмет – ұлттың мәңгілік іргетасы.