Қ.ЖҰБАНОВ АТЫНДАҒЫ АҚТӨБЕ ӨҢІРЛІК МЕМЛЕКЕТТІК УНИВЕРСИТЕТІ

Мәнжазба

Тақырыбы:Онтогенездің әртүрлі жіктеу кезеңіндегі геннің белсенділігі .

Ақтөбе,2021жыл

Мазмұны:

• Онтогенез туралы жалпы түсінік

• Онтогенез типтері

• Онтогенездің шығу тарихы

• Онтогенез сатылары туралы мәлімет

Онтогенез дегеніміз өсімдіктің зиготадан бастап табиғи жолмен қурап өлгенге дейінгі аралықтағы дербес дамуы. Онтогенез үш кезеңнен тұрады: ұрыққа дейінгі (проэмбрио-нальды), ұрықтық (эмбриональды), ұрықтан кейінгі (постэм-бриональды).

Тұқымды өсімдіктерде онтогенез әдетте тұқымның өсе бастаған кезінен бастап, өсімдік толық өліп қурағанға дейінгі аралықта байқалады.

Онтогенездің ұзақтығы өсімдіктердің әртүрлі систематикалық топтарыңда бірдей болмайды: бактерияларда ол оншақты минутқа, ал баобабалар мен секвойяларда мыңдаған жылдарға созылады.

Онтогенезде вегетативті органдардың өсуі мен дән байлауьшың ара қатынасы әртүрлі болуы мүмкін. Бүткіл өмірінде бірақ рет дән байлайтын монокарпты өсімдіктер мен бірге бірнеше рет дән байлайтын — поликарпты өсімдіктер де болады. Монокарпты өсімдіктерге бір жылдық, өмірінің екінші жылында ғана гүлдейтін екі жылдық шөптесін өсімдіктер (сәбіз, қызылша) және тіптен вегетативтік органдары бірнеше жыл өсіп, үлкен мөлшерге жеткеннен соң барып гүлдейтін көп жылдық өсімдіктер жатады (агавалар мен бамбуктер). Монокарпты өсімдіктер гүлдеп болған соң өледі. Поликарпты өсімдіктерге жыл сайын гүлдеп дән байлайтын, көп жылдық өсімдіктер жатады. Өсімдіктердің бұл тобының вегетативтік органдары жыл сайын өсіп отырады.

Онтогенездің барысыңда өсімдіктер жүйелі түрде белгілі бір фазалардан өтеді. Өсімдіктердің әртүрлі топтарында бұл фазалар әртүрлі болуы мүмкін, сол топқа ғана тән болуы мүмкін. Мысалы, бір жылдық қос жарнақтыларда мынадай фазаларды белгілейді: дәннің өсуі, өскіннің пайда болуы, нағыз жапырақтың алғашқы жұбының түзілуі, өркеннің пайда болуы, бітеу гүлдің (бутон) түзілуі, гүлдеуі, дән байлауы, ал бір жылдық астық тұқымдастарында -тұқымның өсуі, өскіннің пайда болуы, түптенуі, түтіктің түзілуі, бас байлауы, гүлдеуі, дөннің толысуы және дәннің пісуі. Жыныссыз көбейгенде онтогенез аналық организмнің бөлінуінен немесе маманданған клетканың пайда болуынан немесе клеткалардың тобының түзілуінен (мысалы, өнім бүршіктері) басталады. Олардан жаңа организмнің бастамасы (зачаток) пайда болады.

Себілетін өсімдіктер үшін, онтогенезде олардың жеклеген органдарының пайда болуының заңдылықтары мен қалыптасуының мезгілін білудің маңызы үлкен. Ф.М.Куперман мен оның ғылыми қызметкерлері өсімдіктердің жекелеген органдарының пайда болуы мен қалыптасуының жүйелілігін және қарқындылығын, басқаша айтқанда оргоногенездің кезеңдерін фундаменталдық тұрғыдан жан-жақты зерттеп, оларды бақылаудың тәсілдерін жолға қойған. Осы тәсілді пайдалана отырып, агроном астықтың түсімінің қалыптасуы туралы мәліметтер алады және оргоногенездің қарқыңдылығын жеделдетуге немесе тежеуге қажетті шешім қабылдауға мүмкіндік алады.

Онтогенездің ірге тасының негізін зерттеу организмдердің биологиясы мен эволюциясын тануда өте маңызды. Бірақ онтогенез жайлы ілімнің қазіргі жағдайын білу үшін, алдымен, адам организмін мысалға ала отырып, өткен заманда организмдердің өсуі мен дамуын қалай ұғынғанын қарастырамыз. Өсу мен даму жайлы алғашқы көзқарастар көне замандар дәуірінде пайда болған. Гиппократтың (б.з.д. 460-377ж.) өзі жұмыртқа клеткаларында толығымен қалыптасқан, бірақ кішірейген түрде организм болады деп есептеген. Бұл көзқарас әсіресе XVII — XVIII ғасырларда танымал болған префоризм (лат. preformatio-алдын ала даму) ілімдерінде жалғасын тапты. Сол уақыттағы префоризмнің жақтаушылары Гарвей, Мальпиги және көптеген атақты биологтар мен медиктер болды. Преформистерге қандай жыныс клеткаларында (аталықтарда немесе аналықтарда) организм префоризделеді деген сұрақ даулы болды. Жұмыртқа клеткаларын артық көргендерді овистер деп, ал аталық жыныс клеткаларына үлкен көңіл бөлгендерді анималькулистер деп атаған. Преформизм — басынан аяғына дейін метафизикалық ілім немесе ол дамуды жоққа шығарады. Преформизмге 1745 жылы ұрықтанбаған жұмыртқадан қара күйенің дамуын мысалға ала отырып, партеногенезді ашқан Ш. Бонне (1720 -1793) шешуші соққы берді. Осыдан кейін преформизм жалғасын таба алмай, мәнін жоя бастады.

Көне дәуір заманында сонымен қатар префоризмге қарама-қарсы басқа ілім эпигенез (грекше ері -кейін, genesis-даму) пайда болды. Префоризм секілді эпигенез XVII-XVIII ғасырларда кең етек алды. Эпигенездің таралуында «Теория развития» (1759) еңбегінде жинақталған К.Ф. Вольфтың (1733-1794) көзқарастары аса маңызды рөл атқарды. Оның ойынша, жұмыртқада преформирленген организм де, оның бөліктері де жоқ және жұмыртқа тек бастапқы бір текті массадан түрады. К.Ф. Вольф пен эпигенездің басқа да жақтаушыларының көзқарастары преформистерге қарағанда прогрессивті болды. Бірақ кейін тағы жаңа кезеңдер қалыптасты. Оның ішінде, 1828 жылы К. Бэр «История развития животных» деген еңбегінде жұмыртқаның құрамы бір текті емес, ал құрылымды және құрылымдаудың деңгейі ұрықтың дамуына қарай ұлғайып отырады деп атап өткен. Осылайша, К. Бэр префоризмнің де, эпигенездің де дәрменсіздігін көрсетті.

Біздің заманда организмнің өсуін клеткалар саны өсуінің нәтижесінде, оның массасының бірте-берті өсуі ретінде қарастырады. Өсуді организмнің көлемдік массасын, құрғақ массасын, клетка санын, азоттың құрамы мен басқа да көрсеткіштерін өлшеу нәтижелерін құрастыру негізінде білуге болады. Клетканың жіктелу кезінде бір клеткалар басқа клеткалардан морфологиялық, биохимиялық және қызметтік жағынан ерекше болады. Бір клеткалардың көбеюі мен жіктелуі басқа клеткалардың өсуі және жіктелуімен әрдайым үйлеседі. Бұл екі процесс те организмнің барлық тіршілік циклінің барысында жүреді. Себебі, жіктелетін клеткалар өзінің пішінін өзгертеді, клеткалар мен ұлпалардың, сонымен қатар пішіндердің өзгерісіне бір топ клеткалар ұшыраса, ол организмнің жалпы морфологиясын құрылымдық жүйелілігін анықтайтын процестердің жиынтығын білдіретін морфогенезбен жүреді. Осылайша, өсу клетка санының (дене массасы) ұлғаюы түріндегі сандық өзгерістердің және клеткалардың жіктелуі мен морфогенезі түрінде сапалық өзгерістердің нәтижесі болып табылады.

Организмдердің өсуі (клеткалардың көбеюі), клеткалардың жіктелуі мен морфогенезі туралы түсініктер арқылы даму онтогенездің негізін қалаушы ерекшеліктер деп қорытындылауға болады. Даму клеткалардың жіктелуі мен морфогенезімен анықталатын жэне онтогенез барысында индивидтің прогрессивті өзгерістерін қамтамасыз етілетін клеткалар мен ұлпалардағы биохимиялық өзгерістерімен анықталады.

Қазіргі таңда организмдердің даму процесін, алдыңғы пайда болған құрылымдардың кейінгі құрылымдардың дамуына түрткі болады деп түсінеді. Даму процесі генетикалық детерминирленген және ортамен тығыз байланысқан. Соған сәйкес, даму ішкі және сыртқы факторлардың бірлігімен анықталады. Организмдердің даму сипатына қарай онтогенез тікелей және тікелей емес түрін ажыратады, осыған орай дамудың тікелей және тікелей емес түрін ажыратады.

Организмдердің тікелей дамуы табиғатта дернәсілдік емес және ана құрсағында даму түрінде кездеседі, ал тікелей емес даму болса, дернәсілдік даму түрінде болады. Дернәсілдік даму деп тікелей емес дамуды түсінеді, себебі организмдер өзінің дамуында бір немесе бірнеше дернәсілдік деңгейден өтеді. Дернәсілдік даму табиғатта кең таралған және ол насекомдарға, тікентерілілерге, амфибияларға тән. Бұл жануарлардың личинкалары кейін өзгерістерге ұшырай отырып, өз алдына тіршілік етеді. Сондықтан бұл дамуды метаморфозданып даму деп атайды (төменге қара).

Дернәсілдік емес даму тікелей жолмен дамитын организмдерге, мысалы жұмыртқалары сарыуызға (қоректік зат) бай балықтарға, бауырымен жорғалаушыларға және құстарға тән. Осыған орай сыртқы ортаға салынатын жұмыртқаларда онтогенездің айтарлықтай бөлімі өтеді, ұрықтардың зат алмасуы ұрықтық қабықшалар (сарыуыз қапшығы, амнион, аллантоис) болып табылатын провизорлы мүшелермен қамтамасыз етіледі. Іштей даму сонымен қоса тікелей жолмен көбейетін организмдерге, мысалы сүтқоректілерге, адамды қоса, тән. Себебі бүл организмдердің жұмыртқа клеткалары қоректік заттарға өте кедей, ал ұрықтың барлық тіршілік қызметтері ана мен ұрықтың ұлпаларынан дамыған провизорлы мүшелердің (оның ішінде бастысы плацента болып табылады) көмегімен аналық организммен қамтамасыз етіледі. Эволюциялық жағынан іштей даму ең кейінгі форма болып табылады, бірақта ол ұрықтарға аса тиімді, себебі олардың тірі қалуын тиімді түрде қамтамасыз етеді.

Онтогенез проэмбриональдық, эмбриональдық және постэмбриональдық кезеңдерге бөлінеді. Адамда, кейде жоғары сатыдағы жануарларда, туылғанға дейінгі даму кезеңін пренатальды немесе антенатальды, туғаннан кейінгісін — постнатальды деп атайды. Пренатальды кезеңінің шегінде алғашқы (дамудың бірінші аптасы), ұрықтық және ұрпақтық кезеңдері болады. Дамушы ұрықты мүшелер бастамалары қалыптасқанша эмбрион деп, ал мүшелерінің бастамалары қалыптасқаннан кейін — ұрпақ деп атайды.

Онтогенездің қазіргі заманғы адамның жолдарын жеке қалыптастыру үдерісі немесе сатылары перинаталдық (Эмбриогенездің), бала, ерте жастағы, мектеп жасына дейінгі, төменгі мектеп жасындағы, жастық, жастар, жастық, орта жасы (өтеу мерзімдері), кәрілік, кәрілік: негізгі кезеңдердің тиісті адам қалыптастыру бөледі. тар мағынада, онтогенезі сәбидің психологиялық қалыптасу пайда сатысы ретінде түсініледі.

Пренаталды кезең. адамның тұжырымдамасы — олар мұқият алға жылжыту үшін қажет қамқоршыларының өміріндегі айбынды құпия және ауыр сәт, әдейі жабдықталады: бұл оны қосу үшін (сәбидің үздік туу болып табылады қандай ай, стресс ескермеу жоғары сапалы, бекіністі тағамды пайдалану, зиянды әдеттерден бас тартуды, талқылау немесе басқа галактикалық цикл). жүйке жүйесінің дайындау, нәресте зодиак сигнал (ата-анасының көзқарасын, бұл принцип болса) сперматозоидтар негізін қалаушы анасының органның және сапасын оңалту тазалау — профилактикалық жұмыс ұқсас мақсаты.

Жүктілік кезінде, баланың және анасымен денесі бір бірін болжайды. олар бұрын аталған және басқа да медициналық тағайындаулар барлық талаптарға сай болса, Бірақ жеміс, барлық маңызды ана бай, «қалай Мәсіхтің лоне» өзіңді сезінетін болады. Сырттағы зиянды әсерге неғұрлым сезімтал — жүктіліктің алғашқы 3 айының сатысы.

Перинаталдық кезең. Баланың дүниеге келуі, сарапшылардың пікірінше, біздің өміріміздің негізгі стресстері болып табылады, ауырсыну мен қорқыныштың бейсаналық негізін салады. ұрықтың тар туу канал өту, жатырдың бұзсаң, және соңғы жағдайда — оның басына акушерлік құралдар салу, азаптау бар немесе ұйықтап жатқан баласын ұрып салыстыруға болады. Осы салдары адам шын мәнінде батыл кесар, қолдау бар техниканы ғұмыр жатырдың алынған болып табылады. генетикалық аурулары және жүктілік салмақ сәйкес отбасы кезінде жарақат, — органның болмауына және адам болуды одан әрі тапшылығын жиі себебі.

Новорожденность. Бұл кезеңде қарқынды бастауыш психофизиологиялық бейімделу нәрестенің жаңа сыртқы ортасы. Өрт физикалық алшақтық ағзамен ана ғана сақтап, тұрақты және тығыз байланыс, онымен жоспарында ухода за ребенком. Бастапқыда пробуждающиеся реакция нәрестенің түсіндіріледі көбінесе жай-күйін, оның ішкі ортасын, интроцептивными ощущениями, олар әлсіз байланысты бөле отырып, сыртқы объектілерді кетеді. Он бірінші ай, қалыпты даму кезінде пайда болады елеңдеу кешені. Барлық эмоционалдық және қозғалыс реакциялары баланың бұрын айналысқа разобщенно, біріктіріледі бірыңғай поведенческом актісінде. Әдетте, пайда болуы, ана ол бір мезгілде күлкі, дыбыс шығару, созуға, оның жағына қаламдар. Пайда болуы елеңдеу кешенінің аяқталуын білдіреді. нәрестелік кезеңнің.

Младенчество. Бастап, осы жас кезеңнің адамның дамуы байқалған сатысында ауысым жетекші психикалық белсенділігіне байланысты оның сосредоточением не қызмет манипуляциялар заттармен, не әрекет адамдармен қарым-қатынасында.

Неде айырмашылық психологиялық ұғымдар мінез-құлық және қызметі. Ең алдымен, әрине, айырмашылығы байқау мүмкіндігі кез келген мінез-құлық қызметі бар жасырын сыртқы бақылаушы компоненті — ішкі қызметін талдау, жоспарлау, бағдарламалау, түзету іс-қимыл сыртқы. Психологиялық мәні мінез-құлық байланысты приспособительной функциясы білдіру қарым-қатынас қарым-қатынас, онда бірінші жоспар ретінде барабар құралдарын ақпарат алмасу. Өз кезегінде, қарым-қатынас, негізінен, негізделген эмоционалдық притяжении және отталкивании, сезімдері көзайымы — антипатии туындайтын адамдар арасындағы жиі қарамастан заңдар логика. Бейімделгіш іс-функция қызметін сыртқы мәміле басқару құралы, қайта құру, өзін және қоршаған әлемді интеллектуалдық және ерік негізінде түсінуді ішкі қызметі. Қызмет — ұтымды өндіру нәтижесі. Ол өзінің барлық түрлері — ойын, оқу, еңбек (паразиттері тағы тұрмыстық қызмет бойынша өзіне-өзі қызмет ету) — предметна, т. е. орнын өзгертеді, қасиеттері және өзінің адам және қоршаған әлем. Сонымен қатар, жиі біздің мінез орындайды бір мезгілде және басқару функциясын.

Младенчество — сенситивті кезеңі эмоциялық қарым-қатынас баланың анасымен. Бұл қалыптастыру уақыты осындай іргелі қасиеттері психика, сенім (оң эмоциялық анасымен тығыз қарым -) немесе сенімсіздік (болмауы ата-аналық қамқорлықтың) адамның адамдарға, әлеуметтік әлемге.

«Младенческом жасы 4 айға дейін қарқынды дамуда сенсорлық саласы психиканың оза дамуы, бұлшықет жүйесі. Тек ашумен алақан (осы сәтке дейін саусақтар сәби сжаты в жұдырықшалар) мүмкіндігі пайда болады манипуляциялар заттармен (ойыншықтар). Ауысымға гулению (рефлекторлы белсенділіктің голосообразующих органдардың) келеді звукоподражательный былдыр. 9 айлар бала туады, жүре бастайды, бірінші сөз сөйлейді.

Ерте жас (1-3 жыл). Жетекші айналады пән. Бала тырысады бәрін өзі көмегінсіз. Іс-әрекеттер, негізінен, өзіне өзі қызмет көрсетуге байланысты киіммен, тамақпен, гигиенамен, ол ауыстырады да ойын қызметін дамыта отырып, қозғалыс дағдыларын және көрнекі-қимыл ойлау. Сонымен қатар, оның қарым-қатынас ауысады жаңа сапасы — ол айналады сөйлеу (2 жылға пайда болады фразовая сөз).

Бұл жас кезеңінде аяқталады деп аталатын дағдарыс үш жыл. Бала танытады, негативтілік — непослушание, қырсықтық. Егер ол бұрын орындады ата-аналардың тілектерін, енді не хочет жасауға не кедергі келтіретін, оның тілегі. Болып саналады, бұл арқылы жүзеге асырылады қажетті бастапқы кезең жастық қалыптасу ерік қасиеттерін сипаты. Осыған байланысты наказание за непослушание беруі мүмкін теріс педагогикалық нәтижесі (жеткілікті ауыстыру, баланың назарын басқа оны қызықтыратын тақырыпта). Басқа салдары жазалау ұмтылу, баланың құтылу олардың көмегімен өтірік.

Мектепке дейінгі жас (4-6 жас). Жетекші психикалық белсенділігі, жаңадан қалыптасады қарым-қатынас. Бала, Жер Күннің айналасында айналасында айналады ересек беделді адам). Бұл жасы «почемучкалар» — бала сұрақ қояды. Бұл сенситивті кезең ояту гностических қажеттіліктерін адам. Елемеу сұрақтар баланың жоғалуына әкеліп соғады, оларға деген қызығушылықты тайнам қоршаған әлем.

Ойын, бұрын көбіне жалғыз тәсілі бекітіліп, құрдастарымен айналады рөлдік. Қарқынды жұмыс істейді механизмі еліктеу. Ойынды енгізеді жинақталған әлеуметтік тәжірибе: бөлінеді басты және қосалқы рөлдерді жақсы және жаман кейіпкерлер, кәсіптер мен нақты адамдар, ережелері бекітіледі адал ойын.

Сурет салу, мүсіндеу, құрастыру процесі жүріп өту көрнекі-әрекетті ойлау — образному. Бұл кезеңде енді не істеу өте дәл болжам шығармашылық әлеуеті.

Бөлуге және рөлі жақсы иллюстрацияланған, ертегі, осы жаста, ол дағдыландырады оптимизм, ұмтылу, жақсылық, батырлық. Сүйікті ертегі балалық мүмкін, көбінесе, анықтау бессознательную құрайтын ынталандыру сайлаудың тағдыры адам.

Оқыту басталады, баланың шоты, оқуға, жазуға, ноталық сауат ашу, техникасы спорт түрін, қолөнерді дамыту.

Кіші мектеп жасы (7-10 жас. 1-4 сынып). Жүргізуші психикалық белсенділігі — оқу іс-әрекеті.

Басталады, әдетте, дағдарыс жеті жыл. Бала өз жоғалтады балалар шынайы болуы тиіс — құрылады потаенный ішкі әлемі рефлексия сезім. Екінші жағынан, сыртқы жағы мінез-құлық пайда болады манерничание білдіру ретінде сезінуі, өзінің өсу. Баланың әлеуметтік мәртебесі өзгереді — ол енді школьник. Пайда болады оның өмірі ата-анасымен қатар, новвш «елеулі басқа» пәнінің мұғалімі, Бағалау оған көбіне оқушының өзін-өзі бағалауы. Екінші жағынан, оған қажет самоутверждаться жаңа мектеп ұжымында.

Оқыту процесінде дамиды танымдық мотивация, көңіл (педагогтардың негізгі мақсаты -), жады (үлкен мүмкіндіктер осы жастық кезең) ауысымда жетекші түрі бейнелі ойлау біртіндеп сөздік-логикалық, абстрактілі.

Ойындар (спорттық, зияткерлік, мектеп-дидактикалық) неғұрлым соревновательными, нәтижеге бағытталған, жеңіс емес, рахат алу процесінің ойын әрекетінде.

Жасөспірімдік жас (12-15 жас). Жүргізуші психикалық белсенділік — қарым-қатынас.

Бұл жасы бастапқы кезеңінің даму жыныстық жетілу (пубертатности) байланысты қарқынды пысықталып, ағзадағы жыныстық гормондардың, пайда болуына немесе күшеюіне жыныстық диск дамуымен, екіншілік жыныстық белгілері ерлер немесе әйелдер.

Байланысты негізінен тұқым қуалаушылық және климаттық аймаққа бала дамуының жасөспірімдік болуы мүмкін шекаралары 10 жастан 18 жасқа дейін. Қыздар піседі шамамен бір жыл бұрын ұлдар.

Әдетте, жасөспірім кезеңі предрасполагает ішкі қақтығысына арасындағы биологиялық мәртебесіне ересек және әлеуметтік мәртебесімен, бала, ол мүмкін манифестироваться протестными нысандары агрессивті мінез-құлық, талпыныс еліктеуге ересек манерами және керек-жарақтар, оның салауатты өмір ұмтылысын бұзатын шекаралары әлі тыйым салынған салаларының әлеуметтік шындық.

Бұл кезеңде обостренного тілегі өзін-өзі анықтау, қажеттілігін өздеріне назар аударту танытуға, өзінің даралық. Жасөспірім күші артып, эмоциональности, үлкен үміттерін, қисынсыз туралы ұсыныстардың нақтылығы, молдығы-ның қиял көріністері нетерпеливости, максимализма бағалау, өзін-өзі дамыту ерік және сынамаларды өзіне тәуекел аймағында жиі түседі жағдайдың әлсіздігі мен әрекетсіздігіне негізделеді, үзілген үміт артады, қанағаттанбау және враждебного қарсыластық өзін қоршаған адамдарға.

Онтогенез екі сатыдан тұрады: жатыр ішілік (антенатальный) және внеутробный (постнатальный). Бірінші кезең — бұл сәттен бастап бірігу екі ата-аналық гаметалар кезге дейін туған баланы қамтитын герминативный кезеңі (сатысы зиготы), эмбриондық

кезеңі (сатысы бластулы — білім однослойного тұқымдары мен сатысы гаструлы — білім үш қабатты суппозиторийлер) және фетальді (плодный) кезең — қалыптастыру бастапқы фенотипті.

Екінші жартысында жатырішілік кезеңнің бөледі пренатальды кезең (28-шы апта жүктілік және босану басталғанға дейін) және одан кейінгі интранатальный кезең (уақыт басынан рулық қызметін кезге дейін). Басты мақсаты-құрсақ ішіндегі кезеңі болып табылады бақыланатын генетикалық даму бағдарламасы дайындау антенатальных ағзаның функционалдық жүйесінің (орнында болашақ постнатальных жүйелерінің) нақты жағдайларына, сыртқы ортаның, олар алда балаға туғаннан кейін бірден.

Екінші кезеңі — бұл уақыт туған сәтінен сәтке дейін қайтыс болған ағзаның қамтитын ерте, орташа және кеш кезеңдерде. Ерте кезең — бұл алғашқы жылғы өміріне немесе сатып ағзаның құрылымдық және функционалдық жетілу. Басында ерте постнатального даму бөлінді неонатальды кезең (туғаннан бастап 8-ші күні баланың өмір сүру). Біріккен бірге пренатальды, интранатальный және неонаталды кезеңдерде құрайды перинаталдық кезеңде (28-ші апта-жүктіліктің 8-шы күні баланың өмір сүру). Мұндай ерекше бөлімшесі іске қосылды медицинада мақсатында оңтайлы шешімді дәрігер міндеттерді педиатрия, өйткені ерте кезеңінде постнатального онтогенез — бұл салыстырмалы түрде тез ауыстыру көптеген функционалдық көрсеткіштерінің органдар мен жүйелердің дамып келе жатқан ағза. Содан кейін орта және кейінгі постнатальные кезеңдері

Герминативный кезеңі

Герминативный кезең — сәттен бастап ұрықтандыру аналық сперматозоидом сәтке дейін ұрық имплантациялау қабырғаға тиді жатыр. Бір деректер бойынша, бұл бірінші апта жүктілігі бойынша, басқа да — бірінші 14-15 күн жүктілік. Екінші жағдайда туралы айтады кезеңде бластогенеза немесе бластоциста сатысында (зародышевый дақ). Бұл кезеңде негізгі морфогенетические процестер зиготе стресі барынша азайтылуға іске қосу гендердің индуцирующих ақуыз синтезі үшін қажетті ерте дамыту, сондай-ақ уату, рестрикция және детерминация бластомеров немесе тотипотентных (сияқты тұқым қуалайтын) жасушалар бастапқы дифференцировке қалыптастыру және эмбриондық трофобласта және внезародышевых.

Эмбриондық кезеңде

Кейін бластоциста сатысында құрғақ жүгері ұрығы деп аталады эмбрионом, ал оны дамыту — эмбриональным кезеңі. Бұл бір аса күрделі кезеңдердің жатырішілік онтогенез, қыркуйек уақытта сәттен бастап имплантацияға дейін 6-8-ші апта немесе тіпті 12-ші апта жүктілік.

В эмбриональном кезеңде басталады және қарқынды ағады процестер органогенеза, өсу, жасушалардың және олардың көші-қон, саралау тіндер мен органдардың, сондай-ақ жүзеге асырылады көшу гистотрофного тамақтану ұрықтың — плацентарному тамақтану (кровообращению), неге ықпал етеді қалыптастыру внезародышевых.