Үнсіздік пен көлеңкелер:

Қазақстандағы отбасылардағы зорлық-зомбылық

Өзінің кең даласы мен бай мәдени мұрасымен танымал Қазақстан елінде де жасырын

эпидемия бар: тұрмыстық зорлық-зомбылық.Статистика қараңғы суретті салғанымен, мәселенің шынайы дәрежесі бағаланбай, әлеуметтік стигмаға байланысты белгісіз болып қалады.Ресми сандар таңқаларлық шындықты көрсетеді.Ішкі істер министрлігінің мәліметі бойынша, тек 2021 жылы отбасындағы зорлық-зомбылықтың 60 000-нан астам жағдайы тіркелген.Дегенмен, сарапшылар нақты сан айтарлықтай жоғары деп санайды, өйткені көптеген құрбандар қорқыныш, ұят немесе әділет жүйесіне сенімсіздік салдарынан үнсіз қалады.Қазақстанда тұрмыстық зорлық-зомбылықтың таралуы әлеуметтік нормалар мен дәстүрлі гендерлік рөлдерге терең енген.Патриархалдық құрылымдар зорлық-зомбылықты тәртіп құралы ретінде немесе "отбасылық ар-намысты"сақтау үшін деп өз іс-әрекеттерін ақтауға тырысады.

Қазіргі зорлық-зомбылыққа мына кейс дәлел бола алады. "Алматыдан келген 28 жастағы екі баланың анасы Айша күйеуінің физикалық және эмоционалдық зорлық-зомбылығына ұшырады.Екінші баласы дүниеге келгеннен кейін зорлық-зомбылық күшейе түсті.Күйеуі оны қаржылық күресі үшін айыптап, бақылауды жүзеге асыру үшін қатал сөздер мен физикалық соққыларды қолданды.Әлеуметтік оқшауланудан қорқу және балаларының қамқорлығынан айырылу Айшаны көптеген жылдар бойы қорлайтын қарым-қатынаста ұстады."Қазақ үкіметі бұл мәселені шешу, отбасындағы зорлық-зомбылыққа қарсы заңдар қабылдау және құрбандар үшін баспана құру үшін қадамдар жасады.Алайда бұл шаралар көптеген проблемаларға тап болады:

* Хабардарлықтың болмауы: көптеген құрбандар, Айша сияқты, өз құқықтары туралы немесе қайда көмек сұрау керектігін білмейді.

* Шектеулі ресурстар: баспаналар жиі толып кетеді және білікті әлеуметтік қызметкерлер мен психологтардың жетіспеушілігі бар.

* Мәдени кедергілер:әлеуметтік нормалар зардап шеккендерге көмек сұрауға немесе ол туралы хабарлауға кедергі келтіруі мүмкін.

Қазақстанда тұрмыстық зорлық-зомбылыққа қарсы күрес ұзақ әрі күрделі.Бірақ үнсіздікті бұзу, хабардарлықты арттыру және құрбандардың мүмкіндіктерін кеңейту арқылы біз әркім қорқыныш пен қиянатсыз өмір сүре алатын қоғам құра аламыз.Айша сияқты әңгімелер әйелдер мен балаларды зорлық-зомбылықтың осы жалпы түрінен қорғау үшін шұғыл түрде өзгерістер қажет екенін еске салады.